* If you keep a green bough in your heart, the singing bird will come!

Kramsvogel (Turdus pilaris, Fieldfare)

*De titel die ik gebruikt heb voor dit verhaal heb ik jaren geleden gevonden op internet. Het is een Chinese wijsheid en hij is waar.

Wat betreft mijn eigen fotomogelijkheden, en bijkomend het resultaat, ben ik niet vaak overdonderd. Maar nu heb ik toch echt een onwaarschijnlijke dag meegemaakt, vorige week vrijdag, waarop het allemaal meezat, de vogels dichtbij zaten, 'schaamsoorten' gefotografeerd konden worden en ik weer van mijn camera houd zoals het hoort (ik zat serieus te denken om de boel deels te vervangen en een Bridge camera erbij te kopen, dit ook vanwege de pijn aan mijn handen maar ik zie er toch nog maar even vanaf). Blij kwam ik 's avonds thuis met teveel. Teveel foto's, zelfs teveel van 'een soort van best wel goede foto's', voor zover je dat dan over je eigen foto's mag zeggen. Het uitzoeken, sorteren, weggooien, bewerken en verwerken kost vervolgens daaaaaagen maar inmiddels heb ik een redelijk serietje bij elkaar.

Vrijdag ging ik vroeg op weg richting Delft. Daar zou ik Don ontmoeten en samen zouden we naar Zeeland rijden. In het binnenland scheen de zon boven en onder de mist, een mooi gezicht maar moeilijk te vereeuwigen met een telelens en vanuit een rijdende auto. In Zeeland was er een kleine wegomlegging, we begonnen al te mopperen totdat er in het gehuchtje waar we doorheen gestuurd werden ineens 30 Kramsvogels bijna tegen de auto, op een struik aan het foerageren waren. Ik stond boven op de rem en terwijl we asociaal midden op de weg waren gestopt begonnen we al de camera's te pakken. Nadat we even hadden in- en uitgeademd kwamen we tot bezinning en parkeerden de auto op een nette plek. We pakten de statieven en de camera's en begonnen met fotograferen. De Kramsvogels waren zo vreselijk hongerig dat ze, ondertussen elkaar en elke andere lijsterachtige verjagend, probeerden elk nog aanwezig besje in de wacht te slepen. Hert ging niet zonder een hoop geduw en getrek en dat op ongeveer  2 meter voor ons. De zon piepte lekker door de wolken waardoor ik ook in de wolken was. Wat een plaatjes.

We genoten een half uur volop van deze lijsterachtige met z'n bijzonder eigengereide karakter, ze kunnen namelijk boos zijn, héél boos.

Kramsvogel (Turdus pilaris, Fieldfare)

Of beteuterd.

Kramsvogel (Turdus pilaris, Fieldfare)

Of heel hongerig.

Kramsvogel (Turdus pilaris, Fieldfare)

Ik heb veel foto's van de Kramsvogels dus in een volgende blog zal ik er nog een paar zetten.

We reden verder. Vlak over het grote water, dichtbij de eindbestemming van die dag doemde een grote plak mist voor ons op. Hoe kon dat nu ineens? We keken elkaar al gefrustreerd aan. Onze laatste vijf gezamenlijke foto-uitstappen waren namelijk ook al jammerlijk mislukt door slecht weer. Maar dit keer pakte het anders uit. Alles zat mee. In een besneeuwd veld zat een Torenvalk met de restanten van een prooi nog aan zijn veertjes en poot met opgebolde veren mooi te wezen, De mist zorgde voor een perfecte achtergrond zodat de Torenvalk helemaal tot z'n recht kwam.

Torenvalk (Falco tinnunculus, Kestrel)

Torenvalk (Falco tinnunculus, Kestrel)

Dan de slootjes. Van alles liep er stiekem te foerageren in camouflage kleuren maar die kennen we inmiddels. Watersnippen en Bokjes, (een kleine snip, met een kortere snavel dan de Watersnip en met een bijzonder grappige manier van foerageren, hij buigt namelijk de hele tijd omhoog en omlaag door z'n knieën) struinden langs de randjes waar nog wat eten in de prut te vinden was en wipten en pikten dat het een lieve lust was.

Bokje (Lymnocryptes minimus, Jack Snipe)

Bokje (Lymnocryptes minimus, Jack Snipe)

Het Bokje was tot begin dit jaar een schaamsoort* voor mij. Maar die heb ik weggewerkt.

*Schaamsoort=relatief gemakkelijke soort die je als vogelaar sowieso gezien moet hebben.

Als je kijkt naar het verenkleed van het bokje zie je dat er ook donkergroen en bordeauxrood in zit, iets wat niet meteen opvalt als je even snel kijkt. En eigenlijk geldt voor alle vogels dat ze mooier zijn dan dat je denkt dat ze zijn. Dat ontdek je als de passie van het vogels kijken je leven vervolmaakt.


Hieronder kun je de verschillen tussen het Bokje en de Watersnip nog eens goed zien: de snavellengte is verschillend, het koppatroon is anders en het Bokje is ongeveer zo groot als een Spreeuw, een Watersnip beduidend groter en veel gemakkelijker te ontdekken.

Watersnip (Gallinago gallinago, Common Snipe)

Bokje (Lymnocryptes minimus, Jack Snipe)

Ook zagen we Buizerds, en Ruigpootbuizerd en heel veel ganzen en eenden. Waar ik blij van werd was van een Witgatje die vlak naast de auto kwam foerageren en vrolijk met zijn gatje stond te wippen terwijl ik hem bekeek. Ook hij poseerde, net als een Tureluur. Van de Witgat waren het mijn eerste foto's ooit, ik heb ze al zo vaak gezien maar nooit kunnen fotograferen dus ook daar was ik heel blij mee.

Witgat (Tringa ochropus, Green Sandpiper)

Tureluur (Tringa totanus, Common Redshank)

Tureluur (Tringa totanus, Common Redshank)

Mooi hè, die knaloranje poten!?

De laatste verrassing kwam aan het einde van de middag toen we toch nog een Waterral konden fotograferen. Ik had hem al een paar keer voorbij zien schieten. Waterrallen zijn nogal schuw en als ze onraad (denken te) bespeuren schieten ze van de eerste in de vijfde versnelling en rennen riet, hol, gat, duiker of pitrus in zodat ze onmiddelijk onzichtbaar zijn. Gelukkig konden we heel voorzichtig vanuit de auto een paar foto's maken. Het geluid van de sluiter was uiteraard genoeg om hem weer weg te zien spurten maar 1 foto kwam toch door de selectie, al kan het wel beter, het is toch mijn eerste relatief dichtbij foto. Het zijn zulke gekke beesten, ik vind ze erg grappig. Als ze roepen, gillen ze als een big die wordt geslacht, heel apart maar wel erg herkenbaar als je zoiets uit het riet hoort komen.

Voorlopig was dit het voor vandaag. Op YouTube heb ik nog een klein filmpje gezet van een foeragerend Bokje. Als je goed kijkt zie je hem af en toe door z'n knieën zakken en op en neer wippen, typisch Bokjes foerageergedrag dus. O ja, het geluid kan uit voor wie het vervelend vindt ;-).

Mogelijk ga ik deze week nog eens terug die kant op, ik heb eindelijk een paar dagen vrij maar het is nu wel erg slecht weer. Ik troost me maar met de gedachte dat ik er niet doorheen hoef te fietsen maar kijk wel heel erg uit naar de lente. Maar dat zal nog wel even dromen blijven.Voorlopig geniet ik lekker van de vogeltjes in de tuin zoals de vele Vinkjes die elke dag blijven komen om te eten.

Vink (Fringilla Coelebs, Common Chaffinch)

Allemaal bedankt voor jullie bezoek aan mijn blog, de leuke reacties en belangstelling!