Oost-West, beide best!

Toevoeging 25-10-2013: Hoe leuk, onderstaande foto staat bij een artikeltje over de bijzondere Daurische Klauwier uit de Waverhoekse 'voortuin'. Het artikel staat op de voorpagina van onze weekkrant 'De Groene Venen'. 

Zie hier: De Groene Venen.

Daurische Klauwier (Lanius isabellinus)

Wat een weekend! Het is een weekend waarvan ik, als vogel kijkend mens, helemaal gelukkig word en dat even de continu aanwezige rugpijn doet vergeten.
Gisteren, zaterdag 19 oktober, vertrokken mijn man en ik richting Zwolle. Daar wonen vogelvrienden van ons die we voor het eerst in 2010 op Lesbos ontmoetten. Het eerste en tweede jaar wisten we hun namen niet en waren het 'de man en de vrouw van het Dwergooruiltje'. Zo gaat dat.

Inmiddels heeft ons contact zich uitgebreid, kennen we elkaars namen en werd het plan gesmeed om ook in Nederland elkaar, en elkaars 'thuis'-gebieden, eens te bezoeken. Tenslotte hebben wij in het westelijk deel van Nederland met polders en plas-dras toch weer andere vogels dan het meer noordoostelijk gelegen Zwolle, met de uiterwaarden van de IJssel en mooie bosgebieden in de buurt.
En zo gingen we vogelen in , voor ons, Oost-Nederland. Het weer was heerlijk en het vogeltochtje ook. Het werd om meerdere redenen een heel geslaagde dag. Ik zag mijn aller, allereerste Vuurgoudhaantje! Zo'n klein stoer vogeltje, zo'n groot plezier. Geweldig, met de telescoop kon ik hem prachtig bekijken toen het beestje ging zitten en een spinnenweb begon leeg te peuzelen. Tot gisteren was het Vuurgoudhaantje één van de vogeltjes van mijn frustratielijstje en nu blijkt gewoon dat hij écht bestaat!
Verder kwamen er Visarend, Slechtvalk, Zwarte mees, Grote bonte specht, Putter en nog heel veel meer voorbij. Ik heb geen foto's gemaakt maar heerlijk genoten van alles wat ik zag door de scoop en hoorde zingen en roepen om mij heen.

En dan. Dan ga je naar huis en ziet op je mobiel dat je een paar sms-jes hebt gekregen. Van het vogel-thuisfront. In de spreekwoordelijke voortuin, De Waverhoek, was een Daurische Klauwier ontdekt. Een Oost-Aziatische Klauwier die dus ernstig verdwaald is. En omdat hij eigenlijk ver in het oosten woont, bijna nooit in Nederland gezien wordt.

Daurische Klauwier (Lanius isabellinus)

Eigenlijk zou ik vandaag met de vogelwerkgroep naar Texel gaan maar dat had ik vanwege mijn rugklachten afgezegd. Zo'n hele dag van 's ochtends vroeg tot in de avond veel in de auto zitten is echt funest op dit moment. Maar nu kon ik tóch een heel klein beetje vogelen dichtbij huis zondag om de Daurische Klauwier proberen te vinden en daarna weer rustig op de bank.
Maria bleek ook zaterdag niet naar de Waverhoek te zijn geweest en we spraken af om zondagochtend 09:00 u.
Ik maak een lang verhaal kort:
Terwijl er een grote groep mannen helemaal aan de overkant op de dijk stond te kijken en te zoeken, besloten Maria en ik dat het verstandig was om daar niet zonder meer naar toe te lopen en even overal te zoeken naar de Daurische Klauwier. We zetten onze telescopen neer en onmiddellijk zei Maria "ik heb hem in beeld!". Hij bleek dus recht voor ons op enige afstand boven in een rietpluim te zitten en was dus alleen te zien van waar wij stonden. Ik verzin het niet! We konden deze mooie verdwaalde oosterse vogel hier in het westen heel mooi in de scoop bekijken van alle kanten. De korte donkere oogstreep, licht geschubd op de borst en de mooie warm oranje-rode (beschadigde) staart met iets donkerder midden. Fotogezien was het bewijsplaatjesafstand maar dat mocht de pret zeer zeker niet drukken. Ondertussen waren de mannen gewaarschuwd en kwamen snel onze kant op. Een zondagochtend in je thuisgebied kan niet mooier beginnen!

Daurische Klauwier (Lanius isabellinus)

Natuurlijk hebben we ook de andere vogels bekeken, wintertalingen, Pijlstaart, Smient, Slobeend, Watersnipjes, Veldleeuweriken, Sperwer etc. kwamen voorbij. En 3 stralend witte Knobbelzwanen zetten hun landing in vlak voor onze neus. Dat blijft toch ook een pracht gezicht en dus:

Knobbelzwaan (Cygnus olor)

Knobbelzwaan (Cygnus olor)

Weinig foto's dit keer maar voor mij zijn het verhaal en het gevoel en de euforie van het vogels ontdekken en - kijken minstens net zo belangrijk. Nog maar eens: Vogels kijken is geluk!

Iedereen nog een heel fijne zondag en bedankt voor het lezen!

Vogels van 'edelmetaal'

Edelmetaal is iets wat over het algemeen mooi wordt gevonden. Goud, zilver en brons 'schitteren' ons dagelijks tegemoet. Sieraden en medailles worden er van gemaakt maar wie vogels kijkt wordt extra verwend. En helemaal gratis! In de natuur is het goud dat er blinkt als je kijkt naar de prachtige Goudplevier.

Goudplevier, winterkleed (Pluvialis apricaria)

In zomerkleed heeft de Goudplevier een zwarte buik, keel en gezicht maar zijn rug en vleugels blijven goud-gevlekt zoals op de foto van de Amerikaanse Goudplevier hieronder te zien is.

Amerikaanse Goudplevier, zomerkleed (Pluvialis dominica)

Of zijn familielid de Zilverplevier, beiden doen hun naam eer aan, vooral als de zon over hun kleed schijnt zijn ze letterlijk schitterend goud en zilver. Degene die ze hun Nederlandse naam gaf moet een mens zijn geweest die werkelijk oog had voor de schoonheid van vogels.

Zilverplevier, winterkleed (Pluvialis squatarola)

Helaas heb ik geen goede foto van een Zilverplevier in zomerkleed maar ook die heeft in de zomer een zwarte buik, keel en gezicht. Goud- en Zilverplevieren vind ik zelf vogels die hun naam echt eer aan doen als het licht goed op hun veren valt en je ze bekijkt door een goede kijker of telescoop, zíe je goud en zilver.

Er zijn nog veel meer vogels met een edelmetaal in hun naam. Afhankelijk van hoe je ze ziet, met welk licht en in welk kleed maakt het zilver of goud meer of minder te begrijpen. Eén ding hebben ze allemaal gemeen, ze blijven mij verwonderen en inspireren.

Kleine Zilverreiger (Egretta garzetta)

De andere Zilverreiger, de Grote, is bij ons in de polder veel te zien, vooral in de winter en dus in winterkleed. Er zijn slaapplaatsen in de buurt waar tot wel 70 à 80 Grote Zilverreigers overnachten. Overdag zie je ze lang de slootjes in de weilanden staan, wachtend en speurend naar een smakeslijk maaltje.

Grote Zilverreiger, winterkleed (Ardea alba)

Grote Zilverreiger, winterkleed (Ardea alba)

Een bijzondere vogel in dit rijtje is de Goud-vink (even expres met een streepje ertussen zodat hij in het Engels 'juist' wordt vertaald), die heeft namelijk een zilveren glans op de rug en de vleugels. Iets wat mij altijd weer opnieuw betovert als ik hem zie (weg)vliegen. Vorig jaar heb ik daar een kort blogje met een gedicht over geschreven: Goudvink met een zilveren vlucht. 

Goud vink (Pyrrhula pyrrhula)

Over het Goudhaantje en het Vuurgoudhaantje ga ik het niet hebben, dat zijn weliswaar heel schattige en mooie vogeltjes maar (foto)frustratiesoorten voor mij.

Gelukkig zijn er soorten die zich wel gemakkelijk laten fotograferen zoals de Zilvermeeuw.

Zilvermeeuw, adult winterkleed (Larus argentatus)

Brons komt er wat bekaaid vanaf. Er bestaat een Bronskopeend. Een tijdje geleden was die ergens in Nederland 'twitchbaar'. Daar had ik dus geen zin in, ik heb er dus ook geen foto van.

De blog sluit ik af met een foto van een juveniele Jan van Gent. Ehhhh, edelmetaal???? Ja, toch wel. Hij heeft de kleur van tin, vroeger het 'zilver van de armen' genoemd.

Jan van Gent, juveniel (Morus bassanus)

Ik wil iedereen bedanken voor het lezen en kijken, ik ben blij met jullie bezoeken en reacties. Zelf heb ik wat achterstand, zowel in het maken van de blogs, als in het reageren. De klad zat er een beetje in. Gelukkig voor de vogelhobby komen de wintergasten inmiddels binnen. De Roodborstjes zingen hun zilveren liedjes en de eerste Kolgansringen heb ik afgelezen, altijd weer een goed begin van het najaar.

Een fijn weekend allemaal en vergeet niet omhoog te kijken :-).