De mooiste. leukste of bijzonderste foto's van 2012

Laat ik beginnen met iedereen die deze blog leest een goed begin van 2013 te wensen.

Nu is het, onder het genot van een overgebleven bol of flap, een goed moment om de tijd te nemen en om bij alle bloggers die meedoen aan 'De mooiste foto's van 2012', de foto's te bekijken.

Natuurlijk blijft het moeilijk om per maand 1 foto uit te kiezen, dat was vorig jaar zo en dat is nu niet anders en iedereen zal dat ook wel zo ervaren. Maar goed, na eindeloos wikken en wegen heb ik de foto's uitgezocht die voor mij speciaal waren (en soms heb ik gesmokkeld omdat ik niet kon kiezen).

Daar komen ze:

Januari 2012

Hier begon ik al direct te twijfelen tussen een foto van de Roerdomp en de foto van een Velduil. Toen besloot ik om voor begin januari een Roerdompenblog te maken zodat ik daar de Roerdompfoto's in kan gebruiken. Die blog komt dus zeer binnenkort. Hieronder een Velduilfoto uit januari 2012, gemaakt in Zeeland. Voor meer Velduil(actie)foto's kun je kijken op de blog 'Pak die muis' uit maart 2012.

Velduil (Asio flammeus, Short-eared owl)

Februari 2012

Daar heb ik niet over hoeven nadenken. Hét vogelmoment van 2012 voor mij was een bezoek aan de Baardmannetjes tijdens de periode van sneeuw en ijs in februari. De foto hieronder vind ik zelf de mooiste van de serie en hij hangt bij mij thuis als groot canvasdoek aan de muur. De andere foto's uit de serie staan in de blog 'Mannen met baerden' van februari 2012

Baardmannetje (Panurus biarmicus, Bearded tit)

Maart 2012

Soms moet je eens iets anders doen. Hier heb ik een fotokaart gemaakt in verschillende tinten roze met een Gerbera die ik in een bos bloemen had staan en daar even uit had geleend.

Gerbera

April 2012

Een middagje op de Westerheide omdat daar zoveel Beflijsters zaten. Die wilden we wel op de foto zetten. Van alles kwam er op de foto, van Graspieper tot Ree, van heide tot Roodborsttapuit. De Beflijster echter weigerde te poseren. Die foto's zitten in mijn hoofd ;-). De Roodborsttapuit was wel heel gewillig en daarom is hij mijn keuze voor april.

Roodborsttapuit (Saxicola rubicola, Stonechat)

Mei 2012

Keuze te over deze maand met een vogelvakantie op Lesbos en één van de mooiste vogelmaanden van van het jaar. Uiteindelijk is mijn keuze gevallen op twee foto's uit een serie van een middagje dat ik doorbracht in een van mijn thuisgebiedjes: 'De Bovenlanden'. Op de plek waar ik met de auto stond had ik een prachtig zicht op Witte Kwikstaarten en Boerenzwaluwen, beiden slepend met voedsel of roepend om voedsel en aandacht. 

Witte Kwikstaart (Motacilla alba, White wagtail)

Boerenzwaluw (Hirundo rustica, Barn swallow)

Juni 2012

En toen was het inmiddels al een tijdje óók libellen- en vlindertijd. Een bezoekje aan Kampina, een prachtig natuurgebied in Noord-Brabant waar je (bijna) alles kunt vinden aan mooie natuurwaarnemingen, leverde deze foto op van een Weidebeekjuffer op een gele plomp. Deze foto heb ik nog gemaakt met mijn telezoomlens.

Weidebeekjuffer (Calopteryx splendens, Banded demoiselle)

Juli 2012

De maand waarin ik, alvast voor mijn verjaardag, de al lang op mijn verlanglijstje staande macrolens in mijn bezit kreeg. En omdat het vogelgezien enigszins komkommertijd was, ging ik los met macro onderwerpen.

Lantaartje (Ischnura elegans, Common Bluetail)

Augustus 2012

Inmiddels was ik al diverse keren op pad geweest met de macrolens. Ik ben er zo blij mee. Je ontdekt een wondere wereld via zo'n lens. En, je gaat steeds meer zien. Vogels kijken is verslavend maar ook de wereld van macrofotografie en met name de libellen, hebben me deze zomermaanden heel erg veel plezier en nieuwe soorten opgeleverd. Een van de mooiste ontdekkingen voor mij was een paringswiel van Koraaljuffers in het natuurgebied Laegieskamp bij Naarden. Ook zo'n gebied waar je ogen en oren te kort komt.

Koraaljuffers (Ceriagrion tenellum, Small Red Damselfly)

September 2012

Deze was niet moeilijk: de ruziënde vosjes uit de Amsterdamse Waterleidingduinen. Die maakten een nat pak dragelijk.

Vos (Vulpes vulpes,Red fox)

Oktober 2012

Hier heb ik twee foto's geplaatst. Ik had in deze maand weinig foto's gemaakt en degene die ik wel had gemaakt zijn niet echt bijzonder. We hadden te maken met grijze dagen en veel regen. De mooiste dag van oktober was die waarop we de herfstworkshop op landgoed Staverden hadden, maar die foto's staan dus in de blog daarvan. Om het gebrek aan kleur in de rest van de maand te compenseren hieronder het bloemetje van een Schijnaardbei met een bladluis (denk ik) uit het parkje om de hoek. Geen topmateriaal maar iets beters heb ik niet.

Schijnaardbei (Potentilla indica)

November 2012

In Nederland heb ik heel weinig foto's gemaakt, het weer was telkens zo grauw en grijs. Ik kon kiezen uit de foto's van mijn vakantieweekje in Tsjechië of uit de serie van de Pestvogels in Amstelveen. Het is de Pestvogel geworden en dan vooral omdat ik de achtergrond zo mooi bij de kleuren van vogel vind passen. Hij zat daar gewoon helemaal perfect harmonieus met de omgeving te zijn. Een grappige maar vreemde bijkomstigheid vind ik dat zijn veertjes over de tak heen hangen (hangbuikje...?) waardoor het lijkt of de tak door hem heen zit. Meer Pestvogelfoto's staan in de blog 'Om te pesten.....' van november 2012.

Pestvogel (Bombycilla garrulus, Bohemian waxwing)

Tot slot december 2012

December is natuurlijk de lastigste maand omdat de meeste foto's recent op de blog zijn geplaatst. Dus moest ik nog iets anders verzinnen maar dat was niet eenvoudig. Van de schaarse vogelmomenten die ik deze maand had, zijn de foto's nog schaarser. Maar desondanks heb ik er toch één gemaakt die ik leuker vond dan de rest. De schildwacht:

Buizerd (Buteo buteo, Common buzzard)

Dit was het dan. Iedereen heel erg bedankt voor het kijken, lezen en reageren en heel veel fotoplezier in 2013!

Marianne

From Russia with love.

Het was begin december 2009, om exact te zijn de 2e, toen ik hen voor het eerst tegenkwam. Het was een bijzondere dag die 2e december. Het zou volle maan zijn en omdat er die maand nog een keer volle maan zou zijn, sprak men over 'Blauwe maan'. Echter tijdens onze ontmoeting was het gewoon nog dag. Een dag zoals we die hier vaak meemaken in december: regen en wind.

Ik vroeg me af waarom ze nu juist Nederland, en meer bepaald 'De Ronde Venen' hadden uitgezocht, dat enigszins verlegen Russisch paar. Voor zover ik het kon begrijpen waren ze in mei een tijdje in de buurt van Kologriv geweest, een klein stadje in Rusland dat aan de rivier de Unzha ligt die in de Wolga stroomt. Het overstromingsgebied van de Unzha is een schitterend natuurgebied en daar had hun huwelijk zich op 8 mei 2009 voltrokken. In het najaar waren ze via Duitsland naar Nederland gereisd en blijkbaar was ik op die 2e december 2009 de eerste Nederlandse die echt aandacht voor ze had.
In diezelfde maand kwam ik ze nog twee keer tegen. Ze waren Waverveen en omgeving aan het verkennen maar bleven altijd dicht bij elkaar. Slechts een keer kwam ik alleen hem tegen, ik schrok er van, ze waren immers altijd onafscheidelijk geweest. Was er iets mis misschien?

Gelukkig kwam ik ze daarna weer samen tegen. In januari en februari van 2010 waren ze ook nieuwsgierig geworden naar enkele dichtbij gelegen plaatsjes. Ik ontmoette ze in Wilnis en zelfs een keer in Mijdrecht. Misschien waren zij ook nieuwsgierig naar waar ik vandaan kwam? Toch bleven ze verlegen en altijd als ik ze wilde fotograferen draaiden ze zich om.

Toen brak er een periode aan van maanden waarin ik ze niet zag, in maart zocht ik lang maar tevergeefs en uiteindelijk gaf ik het op. Ze waren vast teruggekeerd naar Rusland. Een zoektochtje op het internet  bevestigde mijn vermoeden: in maart waren ze eerst naar Denemarken geweest en in mei 2010 waren ze weer terug in Kologriv waar ze al snel gesignaleerd werden.

Ondertussen verstreken de maanden in Nederland en ik dacht niet vaak meer aan het Russische paar dat mij zo had gefascineerd. Tot ik, een klein jaar na de eerste ontmoeting, hen weer tegenkwam. Ik herkende ze direct, het Russisch echtpaar. En wat vond ik het leuk om ze terug te zien. Blijkbaar had ik ze onbewust in mijn hart gesloten. Ook de daaropvolgende maanden kwam ik ze met regelmaat tegen en net als eerder vertrokken ze zonder afscheid te nemen. Gelukkig wist ik ze te vinden op internet en zag ik dat ze na wat omzwervingen weer terugkeerden naar Kologriv, een patroon dat zich nogmaals herhaalde in de herfst van 2011 en in het voorjaar van 2012. Inmiddels hadden ze samen al heel wat van de wereld gezien en vele kilometers gereisd. In de herfst stak het verlangen om naar Nederland te vertrekken de kop op en zo kwamen ze samen weer naar hier. Elk voorjaar wilden ze net zo hard weer weg en brachten de zomer door in hun geliefde Rusland. Daar waar hun relatie ooit begonnen was.

Afgelopen 9 december dwaalde ik door de polder. Groot was mijn verrassing toen ik het Russische echtpaar weer tegenkwam. Twee straten verder dan waar ik ze drie jaar geleden voor het eerst had ontmoet. Nog steeds waren ze samen en onafscheidelijk. En ze hadden een verrassing voor me, ze hadden twee kinderen bij zich!

Uiteraard probeerde ik weer al het mogelijke om ze op de foto te krijgen maar dat bleven ze halsstarrig weigeren. Ze hadden me al zoveel geheimen onthuld maar een familiefoto ging te ver. Tot op vandaag blijft dat zo. Vanmiddag, toen ik ze weer tegenkwam, hij en zij met de kinderen waren ze te ver weg om mij te kunnen zien. Gelukkig herken ik hen altijd, de ringen die hun verbintenis zo mooi weergeeft, verraden hen zonder dat ze het weten. Zelden heb ik zo'n liefdevol koppel gezien. Altijd letten ze op elkaar om de ander te behoeden of te waarschuwen voor onraad en ze wijken niet van elkaars zijde. Nu hebben ze de zorg voor twee kinderen erbij maar ook dat gaat ze goed af. Het klinkt misschien vreemd maar ik ben aan ze verknocht en gehecht. Trots dat ze elk jaar het opnieuw aandurven om hun land te verlaten, te vliegen door regen, wind en storm, over land en water. Altijd samen, altijd trouw. Dat vertedert me. Onvoorwaardelijke liefde bekroond met twee kinderen die ze het vertrouwen hebben gegeven met hen mee te reizen. Door regen, wind en storm, over land en water. Om grenzen te verleggen, om nieuwe werelden te vinden. Tot ook zij op reis gaan met hun eigen geliefden.
Ik heb ze in mijn hart gesloten. Mijn Rusjes.

Nawoord:
De bovenstaande kaartjes komen van de website www.geese.org. Daar vul ik alle door mij afgelezen ringgegevens in. Inmiddels heb ik 1073 ganzenringen afgelezen waarvan ruim 800 Kolgansringen. Kolganzen overwinteren voor het overgrote deel in Nederland en de volwassen exemplaren zijn te herkennen aan hun chocoladebruine kleur, de zwarte strepen op de buik en een witte ring om hun snavel. Ze foerageren en vliegen in grote groepen en elk jaar zijn er in de polders in 'De Ronde Venen' grote groepen Kolganzen te vinden. Ze zorgen bij mij voor heerlijke uurtjes in de polder. Er is altijd wel iets leuks te zien in zo'n groep. Je hebt de macho's, de verlegen ganzen en soms zijn ze ineens met z'n allen tegelijk heel alert en staan met gestrekte hals te kijken. Als ze vliegen laten ze hun hoge gegak horen en als ze landen kantelen ze van links naar rechts met gespreide poten, wat er meestal nogal komisch uitziet.

Dit keer dus eens een ander soort blog, geen spannende of mooie foto's maar een verhaal over de liefde van en voor de Kolgans.

En hoe passend is de tekst van 'From Russia with love'

From Russia with love I fly to you
Much wiser since my goodbye to you
I've travelled the world to learn
I must return from Russia with love

I've seen places, faces and smiled for a moment
But oh, you haunted me so
Still my tongue tied, young pride
Would not let my love for you show
I case you say no

To Russia I flew but there and then
I suddenly knew you'd care again
My running around is through
I fly to you, from Russia with love

(Uit James Bond - From Russia With Love, 1963) 

Kijk je ogen uit in 2013!

Hierbij wil ik iedereen heel fijne kerstdagen wensen en veel mooie (natuur)momenten in 2013!

Marianne

Van dipje tot Toppertje!

Dit bericht is oorspronkelijk geschreven op 30 november 2011 en komt uit het archief van mijn vorige website.


Van dipje tot toppertje! Of: hoe vogels kijken toch altijd iets leuks oplevert.

Topper ♂(Aythya murila, Greater scaup)

Voor mij telt het zonnetje al sowieso heel erg mee om een goede dag te hebben. Ik ga vol goede moed richting de Klaas Hennepoelpolder in de buurt van Warmond. Er zijn daar de afgelopen dagen prachtige Buidelmeesfoto's gemaakt door diverse lokale vogelaars en fotografen, en ik heb zelfs nog nooit Buidelmezen gezien! Ter plaatse zie ik diverse bekenden en onbekenden de lisdodden afspeuren. Ik heb mijn scope bij me en speur mee. Behalve schattige Pimpelmeesjes en Roodborstjes zijn de lisdodden heel erg leeg.

Dan maar een rondje lopen. Ik zie een Roerdomp, nota bene met het blote oog! Als ik de camera pak, rent hij het riet in. Zo gaat dat.

Paul v.d. Werken, die ik ook tegenkom, heeft meer geluk en krijgt de Roerdomp wel op de plaat. Hij weet van één van zijn fotovrienden dat er in de buurt twee Toppereenden zitten. Dat is ook een mooie soort, vooral omdat ze meestal op zee zitten en je ze niet gemakkelijk dicht voor de lens krijgt. Maar eerst loop ik in de Klaas Hennepoelpolder nog even een rondje.

Er zitten genoeg leuke vogels: Waterral, Watersnipjes, Wintertalingen, Krakeenden, Slobeenden etc. En het is een heerlijk wandelingetje in de zon. Die dip van mij valt dus nogal mee. Als ik nog even stil sta om wat vogels te kijken in de scope, krijg ik ineens een flinke duw tegen mijn bovenbeen en kuit. Ik vraag me net af wie er het lef heeft om mij ongevraagd te betasten als er een hevig geschuur langs mijn achterkant begint. Een schaap heeft mij als krabpaal uitgezocht. Zucht......
Het beest weet van geen ophouden en als ik na 10 minuten weg wil lopen wordt zij nog boos ook en geeft me een kopstoot. 't Is dat ik een dierenvriend ben (en geen schapenvlees lust).

Vervolgens op weg naar de Toppers. Het is een kwartiertje rijden, een klein stukje lopen maar dan heb je ook wat.

Topper ♂(Aythya murila, Greater scaup)

Een van beide Toppers laat zich werkelijk prachtig zien. Soms komt hij zo dichtbij dat het nut van een zoomlens zich bewijst. Prachtig hoor. Ik ben blij met m'n platen. En die Buidelmezen komen vast ook nog wel eens, wat in het vat zit verzuurt tenslotte niet. En naast de mooie Topper zelf, verbazen mij alle prachtige tinten die in het water weerspiegeld worden.

Topper ♂(Aythya murila, Greater scaup)

Topper ♂(Aythya murila, Greater scaup)

Topper ♂(Aythya murila, Greater scaup)

Topper ♂(Aythya murila, Greater scaup)

Topper ♂(Aythya murila, Greater scaup)

Uiteindelijk is het dus echt wel een heel fijne dag die ik in een simpel zinnetje kan samenvatten:
Van dipje tot toppertje!

Fire!

Aan het einde van de middag ging ik bij mij achter in de polder Kolganzen kijken want er zaten er zeker 5000. Het is er niet echt van gekomen want de zonsondergang trok mijn blik in een heel andere richting. De hemel in vuur en vlam!

Zonsondergang in polder Groot Mijdrecht

Zonsondergang in polder Groot Mijdrecht

Zonsondergang in polder Groot Mijdrecht

Zonsondergang in polder Groot Mijdrecht

De hemel in vuur en vlam.

Zo stil...(2)

Kostmos met sneeuw, dit vind ik zelf de best gelukte foto.

Tsjechië dus. Daar lag vorige week de sneeuw al, al was het minder dan dat er nu hier in Nederland ligt.
Waarschijnlijk wordt er heel wat gefotografeerd deze dagen en terecht, sneeuw en zon geeft prachtig licht. Ik ga nog even snel terug naar Tsjechië met mijn blog om nog een paar foto's te laten zien die ik daar met sneeuw maakte. Foto's maken met de macrolens van dingen echt dichtbij zoals de korstmosjes gaat nog nniet zo als ik wil. Misschien is het ook niet helemaal de juiste macrolens daarvoor want deze is eigenlijk het meest geschikt voor vlinders en libellen, de minimale scherpstelafstand is 34 cm. en dat is voor mosjes en paddestoeltjes dan toch wel weer ver. Afijn, toch maar het een en ander geprobeerd, met wisselend resultaat maar dat is onderdeel van het leerproces.
In elk geval heb ik diverse keren aan Loes en Von gedacht als ik weer eens tevergeefs op mijn buik lag om te proberen een fatsoenlijke foto te maken....

De korstmosjes zijn overigens wel prachtig, ik heb er geen verstand van maar de kleuren, en de vormen die je ziet als je door je macrolens kijkt, zorgen voor verwondering. Je ziet piepkleine bekertjes, en sterretjes. Wat is onze natuur toch mooi en divers. Ik zocht op internet wat meer informatie en vond deze website: Korstmossen voor beginners. Deze site is zeker een bezoek waard.

Nu de foto's:

Kostmos met sneeuw

Kostmos met sneeuw

Mos

Kostmos

(Gele?) Trilzwam

Een takje met ijs en een sneeuwpoedel die ik tijdens een wandeling tegen kwam ;-).

IJsafzetting op tak.

Poedel in de sneeuw

IJs

Druppelend mos

Dan nog wat experimenten, ik had het zo naar mijn zin telkens buiten dus ik bleef maar wandelen en foto's maken.

Dauwdruppels op lisdoddenzaad

 Beetje spelen met een lisdodde, in- of uitzoomen tijdens het nemen van de foto.

Creatief met lisdodde

En dan bloeide er hier en daar nog kamille en madeliefjes.

Kamille

Madeliefje

 In een van de nestkastjes vond ik een verlaten Pimpelmees nestje, Jammer. Meestal vliegt alles hier succesvol uit. Maar misschien had het te maken dat de Pimpelmees een nieuw, en apart, huisje had gevonden????

Nestje van Pimpelmees

Nieuw huisje?

Dat was het dan voor zover dit weekje Tsjechië. Allemaal bedankt voor het lezen en kijken. Ik ben wel benieuwd of het nog gaat lukken mooie sneeuwfoto's te gaan maken hier in de buurt. Ik ben pas zondag vrij, dus duimen maar. Ieder een fijn weekend!

Zo stil....

Vergane glorie in de stilte

Gisteren zijn we thuisgekomen na een week in ons huisje in Tsjechië te zijn geweest. Het is daar altijd heerlijk. Wat in het bijzonder opvalt, is de stilte. Zo anders dan wonen in de randstad. Als ik in Tsjechië ben kom ik tot rust, geniet van de mooie natuur en de dagelijkse wandelingen die ik maak. Uren kan ik er dwalen zonder een mens tegen te komen en de stilte en de geheimen van de natuur op me laten inwerken. In de tuin en het dorp, langs het stuwmeer en over de weilanden bekijk ik de vogels, reeën, eekhoorntjes en fraaie landschappen. Het voelt alsof je terug in de tijd gaat als je het kleine weggetje naar ons dorp afloopt.
 
In de tuin zet ik een schuiltentje neer en heb ik een voederplek (eigenlijk heb ik er wel 4 of 5 maar één speciale voor de foto's vanuit het tentje). De afstand tussen mijn tentje en de aanvliegtak bedraagt ongeveer 4.25 meter. Om een indruk te geven heb ik een foto gemaakt van het tentje en de aanvliegtak.

Schuiltentje en aanvliegtak

Het voer ligt voor of tussen de stenen en op een stronk bij de stenen. Ook hang ik vetbollen of een kokosnoot met vet op. Vervolgens strooi ik meelwormen, walnoten, nigerzaad en speciaal wintervoer van Vivara waarin o.a. rozijnen, haver, gedroogde meelwormen en zonnepitten zitten. De vogels zijn er dol op. In de tuin zijn genoeg schuilmogelijkheden voor de vogels. Er staat een enorme eik, een fluweelboom, diverse fruitbomen, coniferen en rondom een dikke haag.
Veel verrassingen heb ik in de loop van de jaren kunnen observeren en fotograferen vanuit mijn tentje, waarbij de 2 Draaihalzen in augustus 2010 wel de leukste waren. Dit keer waren er niet zoveel verschillende vogels,  het bleef een beetje bij de standaard 'tuinsoorten'. Maar ook die zijn mooi! 

De foto's hieronder van de Pimpel- en de Koolmees op de aanvliegtak zijn het bewijs dat sommige vogels aan je wennen en hun schuwheid overwinnen als er iets te halen valt. Ik stond er namelijk min of meer naast, open en bloot. De foto's zijn met de standaard lens gemaakt op 85 mm. Niet voor het mooi, wel voor het leuk.

Koolmees op aanvliegtak. Gemaakt op 85 mm.

Pimpelmees op aanvliegtak. Gemaakt op 85 mm.

Verder heb ik wel heel veel andere vogels gezien tijdens het wandelen of vanachter het raam. Het gedeeltelijk waterloze meer stond dagelijks vol met een enorme groep Grote Zilverreigers en Blauwe reigers die stonden te wachten op voedsel. 60 witte reigers in de nevel, mooi om te zien. De plaatselijke Zeearend kwam ze regelmatig de stuipen op het lijf jagen.

Vluchtende Grote Zilverreigers (Casmerodius albus, Great white egret)

Voor het eerst in mijn tien jaar in ons huisje hoorde ik 's avonds een Bosuil dichtbij roepen, heel spookachtig klinkt dat. De volgende dag heb ik geprobeerd hem te vinden maar dat is helaas niet gelukt.


Het wandelen levert altijd inspiratie op om te schrijven en te fotograferen. Ik heb foto's gemaakt met de telelens, de macrolens en de standaard 15-85 mm. lens. Er waren dagen met zon, mistige momenten en uiteindelijk de laatste 4 dagen sneeuw en vorst. De foto's zijn natuurlijk nog niet allemaal goed bekeken en/of verwerkt. Dat kost tijd, veel tijd. Inmiddels heb ik wel een serie met van alles en nog wat. Van vogels tot landschap via korstmosjes en sneeuw. Ik maak er twee blogs van, anders is het zoveel ineens. Ik begin met de vogels en landschap. Een impressie van een stille wereld die toch zo vol leven is. Waar je kunt wegdromen tijdens je wandelingen als je de schoonheid om je heen op je laat inwerken. Tsjechië met volle teugen.

De Goudvink uit de vorige blog was een fijne ontmoeting op de eerste dag. Iedereen bedankt voor de aardige reacties op de foto en het gedicht.
Ik hoop dat jullie van de rest ook meegenieten.

Koolmees (Parus major, Coal tit)

Matkop (Poecile montanus, Willow tit)

Pimpelmees (Cyanistus caeruleus, Blue tit)

Ringmus (Passer montanus, Eurasian tree sparrow)

Roodborstje (Erithacus rubecula, Robin)

 De landschapjes zijn allemaal van of langs het meer bij ons dorp. De foto's van het huisje met het water (Pomezna) is een kleine watercentrale die het water reguleert dat vanuit het riviertje de Ohre in het Skalkameer stroomt. De eerste dag nadat we waren aangekomen was het heel mooi weer met zon. Toen ben ik daar foto's gaan maken. Met en zonder lange sluitertijd. Met lange sluitertijd lijkt het water wel ijs.

Pomezna in de zon met lange sluitertijd

Nog voor de sneeuw en het ijs, bootjes in HDR.

Skalkameer

Skalkameer

Oever van het Skalkameer en grasland erachter

Skalkameer, tegenlichtopname met grijsverloopfilter.

Pomezna in de sneeuw later in de week, normale sluitertijd.

Dat was het voor nu, deel twee komt later in de week. Iedereen bedankt voor het lezen en kijken.