Zo wordt een nat pak "dragelijk".

De titel van dit bericht heb ik gepikt van Sneuper, die deze zin naar mij e-mailde als reactie op een tweetal foto's die ik hem had gemaild. En hij heeft gelijk.
Een nat pak is mij niet geheel vreemd. Inmiddels is het bij diverse (vogel)kennissen en bloglezers ook bekend dat ik met enige regelmaat een nat pak oploop. Bekend is ook dat meestal de regenkleding bij aanvang van de wandeling binnen handbereik lag, evenals plastic tasjes. Én dat dat alles op het 'moment suprême', ergens 5 kilometer of meer bij mij vandaan, in de kofferbak van mijn auto ligt.
Woensdag. Buienradar heeft het vast wel vaak goed maar blijkbaar niet als ik kijk. De Zandvoortse kust ziet er best redelijk uit en de buien die er evt. aankomen trekken bovenlangs. Ik kan dus veilig naar de Amsterdamse WATERleidingduinen voor een voorproefje van de Damhertenbronst. Denk ik.

In eerste instantie is het droog en al wandelend zie ik diverse Damherten. Van pré-bronstgedrag is echter nog geen sprake. Lieve jonge Damhertjes kijken me, met hun grote oren gespitst, vriendelijk aan. Een flinke volwassen vent, met een serieus gewei, graast rustig verder. Die is vast al vaak gefotografeerd. Omdat ik niet vaak in de AWD kom, meestal maar 1 keer per jaar, maak ik natuurlijk toch wat foto's. Voor mij zijn dit geen alledaagse waarnemingen.

Damhertjes

Damherten

Damhert

Verder is het relatief stil. Wat Gaaien, een Havik en een Buizerd en wat meer meesjes, Boomklevers en -kruipers. Ik denk Kramsvogels te horen maar ik kan ze niet ontdekken.

Na een tijdje vallen de eerste spetters. De bui was al een tijd in zicht en heel hard denken dat hij langs mij gaat, helpt niet. Gelukkig ben ik vlakbij het huisje waar vaak een Vos wordt gezien en kan ik daar schuilen. De Vos(sen) worden op deze plek erg vaak gevoerd en daardoor komen ze zodra er een mens verschijnt al snel kijken. Dat voeren is discutabel. Zelf doe ik het niet maar ik profiteer wel van anderen die het wel doen. Ook discutabel.
Ik zit amper of er komt een Vos aan. Vos 2 volgt en later nog Vos 3. Ik had nog nooit vechtende Vossen gezien, laat staan gehoord. Het is een onwaarschijnlijk gekrijs, hoog én hard. Twee Vossen gunnen elkaar het licht in de ogen niet en zodra de één bij de ander in de buurt komt beginnen ze te krijsen. Even later staan ze beiden op hun achterpoten en proberen met nagels en scherpe tanden een strijd te beslechten. Voedselnijd of territoriumgedrag? Beide? Geen idee.

Vechtende Vossen

Vechtende Vossen

Gelukkig ziet of hoort een van de Vossen iets in het gras. Een muis? Hij gaat klaar zitten en springt. Als hij later het gras uit komt heeft hij niets in zijn bek dus ik heb geen idee of hij nu wel of niets iets gevangen had. Maar ik heb wel een foto van een 'vliegende Vos'.

Wat hoort Vos?

The quick brown fox jumps over the green bushes .... 

Behalve vechtende Vosjes, zijn er ook heel lieve Vosjes. Die heerlijk aan het water gaan liggen zonnen zodra de bui wegtrekt en er een straaltje zon doorbreekt. Met hun trouwe Vossenogen kijken ze je vriendelijk aan.

Relaxte Vos

Op de terugweg wordt de lucht héél donker en in open veld volgt een stortbui, daarna een hagelbui en dan weer een stortbui. Het gevolg laat zich raden. Mijn voorkant blijft wonder boven wonder relatief droog (de achterkant dus niet!) en een plastic tas voor mijn spullen heb ik dit keer wel bij me. De wandeling duurt vervolgens dan wel nog lang genoeg om min of meer opgedroogd bij de auto aan te komen. Als de volgende bui losbarst ben ik net op tijd om mijn portier dicht te doen.
Thuis bekijk ik de foto's. Er gaan er heel wat in de prullenbak maar er blijven er een paar over waar ik toch best heel blij mee ben. Die maken, inderdaad, 'een nat pak "dragelijk" '.

Iedereen weer bedankt voor het lezen en de reacties op mijn blogs. Dát maakt een blog bijhouden dragelijk ;-).