Was je in slaap gevallen ofzo....?

Dat is de zin waarmee mijn man mij verwelkomt als ik na een paar uur kleumen in m'n tentje binnen kom. Alles is koud en stijf. Ik word te oud voor oncomfortabele tentjes met harde krukjes waar je kont zeer van gaat doen en je knieën in je nek zitten. Maar ja, het licht hè. Dat was zo mooi. Toch de laatste anderhalf uur. Jammer dat net in het mooie licht de vogels schitteren van afwezigheid. Nou ja, op 1 Groenling na dan. Die staat er dan toch in elk geval op.

Groenling (Carduelis chloris)

Terwijl ik eindeloos in doodse stilte zit te wachten, vraag ik me af waar de vogels zijn gebleven.
's Ochtends, toen er nog heel weinig licht was, was het een drukte van jewelste. Ik probeer me voor te stellen hoe het komt dat er niets de tuin in komt. Zitten er links en rechts van m'n tentje soms katten te watertanden? Is de buurvrouw achter me buiten? Cirkelt er een Sperwer boven de tuin? Het antwoord blijft een raadsel.

Maar goed, 's ochtends kwamen er dus wel vogeltjes en inmiddels heb ik ook de Eekhoorn en Goudvinken gezien. Hopen maar dat ze ook nog komen eten.

Vandaag komt er een razendsnel Matkopje, die gaan er nou nooit eens even lekker voor zitten. Zodat deze enigszins trage vrouw-van-middelbare-leeftijd-en-dus-niet-meer-zo-snel, fatsoenlijke foto's kan maken. Gefrustreerd gooi ik de ene na de andere foto weg om er uiteindelijk één over te houden die nog niet echt geweldig is, maar oké, vandaag leggen we de lat maar weer eens wat lager, tenslotte is het vakantie.

Matkop (Poecile montanus)

De Boomklevers hebben het ook door en weten waar ik de wal- en hazelnoten heb verstopt.

Boomklever (Sitta Europaea)

Net als de Pimpelmezen die, ondanks dat ik ze al ontelbare keren heb gefotografeerd, door hun hoge schattigheidsgehalte weer een plaats op de blog krijgen.

Pimpelmees (Cyanistes caeruleus)

Een beetje schroffelige Groenling (een jong beest?) gaat rustig zitten eten op mijn stronkje. Later komen er meer Groenlingen. Je ziet al, echt kleurig is het niet. Meer 'ton sur ton'.

Groenling (Carduelis chloris)

Groenling (Carduelis chloris)

Af en toe hoor ik een flink gescheld als het een van de bewoners van de tuin niet zint. Hij komt kijken wat het allemaal voor drukte is op en om die stronk.

Merel (m) (Turdus merula)

En zo komen we via het saaie licht (zo'n mooi geel oograndje en die gele snavel brengen toch meteen kleur in je leven, waar of niet), bij bijna geen licht.

Geen licht dus. Gisteren ging ik auto-vogelen in de regio. Als ik vertrek ziet de lucht er nog wel aardig uit en ik hoop zelfs op wat zon. Massa's Geelgorzen zie ik opvliegen, tientallen Buizerds jagen, wat Torenvalkjes en twee mogelijke Ruigpootbuizerds. Die kan ik niet goed genoeg zien door de scoop om zeker te zijn. Van de Buizerds blijft er tenslotte eentje zitten als de camera in beeld komt.

Buizerd (Buteo buteo)

Mijn hoop op zon wordt de grond in geboord als de lucht dichttrekt en steeds grijzer wordt. Terwijl ik wat Kramsvogels bekijk begint het te spetteren. Jammer maar ik houd vol en rijd vol goede moed verder.
Je zou denken dat ik hier in de regio inmiddels aardig thuis ben. Toch lukt het mij om de weg kwijt te raken. De regiokaart ligt naast me op de stoel en ik val van de ene verbazing in de andere als ik zie waar ik nú weer terecht kom. Gelukkig zie ik wel altijd leuke dingen onderweg, zelfs als het regent en ik eigenlijk geen foto's moet maken.

 

 

 

Reeën (Capreolus capreolus)

 

Door de regen-nevel zie ik een paartje reeën. Ze vinden mij eng, zelfs op 100 meter afstand en gaan er vandoor door het restant van bloeiend koolzaad.

Bij een gehuchtje waar ik welbewust of wél bewust naar toe ben gereden, is een klein meertje dat aan het opdrogen is. Het plasje is niet groter dan zo'n 20 x 15 meter en toch staan er zo'n 30 Grote zilverreigers. Ik blijf staan en zie dat ze er zowaar nog visjes uit halen.

Grote zilverreigers (Ardea alba)

Grote zilverreigers (Ardea alba)

Grote zilverreigers (Ardea alba)

Na een tijdje raken ze gestrest door een hysterisch hondje dat maar tegen mijn auto blijft blaffen. En zo eindigt de regenachtige dag. Met een, uiteraard onbewust gekozen omweg, kom ik 's middags laat bij mijn tweede thuis. Wat is dat toch heerlijk, een tweede thuis in een prachtig land en het blije en ontspannen gevoel van vogels kijken. Eigenlijk kan dat licht gewoon uit. Dan doe ik mijn ogen dicht en haal de indrukken van de dag nog eens in alle rust naar voren en geniet weer opnieuw.