Een sprookje.

Zilveren maan (Boloria selene)

Op een dag, lang, heel lang geleden, stonden de maan en de zon samen aan de hemel. De maan kreeg niet vaak de gelegenheid om de wereld bij daglicht te bezien maar die dag was het geluk met haar. De maan liet haar bescheiden zilveren glans over de aarde glijden en verwonderde zich over de schoonheid van de aarde. Haar blik gleed over de rivieren die als glinsterende linten door groene landschappen slingerden, over de diepblauwe zeeën en de witte polen. Zij wist dat ook zij haar bescheiden rol had om in de nacht de aarde te verlichten maar zij was zich bewust van het feit dat de zon haar meerdere was, hij was immers nodig om de aarde te laten groeien en bloeien en zelfs zij moest haar bescheiden licht aan de zon ontlenen. 

In gepeins verzonken over haar, meest nachtelijke, rol, dwaalde haar blik verder over de aarde onder haar. Haar blik werd getrokken naar een vlinder die samen met soortgenootjes vrolijk en dartel boven een bloemenveld fladderde. De vlinder leek bezet met parelmoer en had witte en oranje vlekjes. De maan , gevoelig als zij was, werd stil bij het zien van zoveel schoonheid. Van ontroering liet zij  enkele tranen vallen. De tranen bereikten niet de aarde maar raakten de vleugels van de vlinders waardoor de witte vlekjes in zilver veranderen. En zo werd de vlinder 'Zilveren maan' geboren. De maan was in stilte blij dat zij onbewust had bijgedragen aan de schoonheid van de aarde.

Zilveren maan (Boloria selene)

Zilveren maan (Boloria selene)

De zon die dit alles had gadegeslagen, kon niet verkroppen dat dankzij de maan zo’n prachtig schepseltje gelukkig rondfladderde. Tenslotte had de maan haar zilveren schijnsel aan hem te danken. Zij weerspiegelde slechts hém! Zijn ontvlambare karakter dwong hem tot een reactie. Reeds eerder had hij een klein vlindertje aangeraakt met een zonnestraal maar de zon vond zijn vlindertje niet groot genoeg.

Klein vuurvlinder (Lycaena phlaeas)

De zon wilde meer indruk maken. Hij zocht de aarde af op zoek naar een vlinder die zijn vurige karakter groots kon weergeven. Na enige tijd viel zijn oog op een geschikte kandidaat.

De zon was zich bewust van het feit dat de vlinder wellicht zou verbranden als hij hem aanraakte. Dat was zijn eer te na. Daarom wendde de zon zich tot de blauwe hemel en vroeg, al paste dat niet bij zijn vurige karakter, voor één keer om hulp. Hij vroeg de koele blauwe hemel de vlinder te beschermen tegen zijn hete en vurige stralen. 

De hemel, die toch bekend stond om haar zeer wisselende stemmingen, was die dag in een goede bui en willigde de wens van de zon in.
Heel even trok de zon zich terug en de blauwe hemel omwikkelde alles wat zich op de aarde bevond en hechtte zich aan de door de zon uitgekozen vlinder. Daarna brak de hemel open en de zon schoot haar vurige stralen naar beneden naar de vlinders met hun beschermde vleugels. Trots bezag de zon het resultaat. Van genot liet hij zijn licht nog eens extra over de aarde schijnen en straalde bij het zien van deze vurig oranjerood gekleurde vlinder met haar hemelsblauwe onderkant. De ‘geboorte’ van de ‘Grote Vuurvlinder’ was een feit.

Grote vuurvlinder (Lycaena dispar)

Grote vuurvlinder (Lycaena dispar)

De zon draaide zich voldaan naar de maan en keek haar uit de hoogte aan. Dat had hij toch maar mooi voor elkaar. Zij zond hem haar liefste glimlach terug. Wijs al zij was wist zij dat de zon slechts de schoonheid op aarde had vergroot.

 *********************

En hoewel sprookjes verzonnen zijn, waan ik mij soms in een sprookjeswereld. De wereld waarin plant en dier mij doen stilstaan, kijken, luisteren en verwonderen. Genieten van een zingende Wielewaal terwijl de mooiste vlinders om je heen vliegen. Gisteren samen Peter, Frank, Robert en Maria. Gepassioneerde natuurliefhebbers. In de eerste plaats vogelaars maar zomers ook op zoek naar mooie vlinders, libellen en sprinkhaantjes. En wat spreken die mooie vlinders mij tot de verbeelding met hun prachtige namen en dito uiterlijk. We zien er veel. Behalve de bovenstaande ook nog Citroenvlinders, gecamoufleerd als blaadje in een bloem.

Citroenvlinder (Gonepteryx rhamni)

Het Zwartsprietdikkopje en het Groot dikkopje komen langs net als de Gehakkelde Aurelia, de Atalanta, de tientallen Kleine vossen en de Dagpauwoog. Alle kleuren van de regenboog in amper een uur.

Zwartsprietdikkopje (Thymelicus lineola)

Groot dikkopje (Ochlodes sylvanus)

Gehakkelde aurelia (Polygonia c-album)

Een blauwe reiger geeft een schreeuw terwijl hij overvliegt, daarna gevolgd door een zwijgzame Purperreiger. Grasmussen en Tjiftjaffen begeleiden ons op onze route en af en toe horen we in de verte de vijfde symphonie van Beethoven bijna geïmiteerd worden door een Geelgors.

Frank buigt zich over de Sprinkhaantjes en leert me de Gouden sprinkhaan kennen en het geluid dat het diertje maakt. We vinden zowel mannetjes als vrouwtjes. De mooie rode poten van het vrouwtje krijg ik helaas niet op de foto maar wel een ander kenmerk, de heel korte vleugeltjes. Bij Maria op de blog komt vast een foto van de mooie rode pootjes.
Het 'Wekkertje', ook een sprinkhaan, hebben we ook gehoord. De Moerassprinkhaan verraadt zich door een ritmisch getik dat lijkt op het tikken van schrikdraad. We bekijken hem terwijl hij dat geluid met zijn pootjes maakt. De Grote groene sabelsprinkhaan horen we bijna overal. Die maakt dan weer geluid met de vleugels.

Gouden sprinkhaan, vrouwtje (Chrysochraon dispar)

Gouden sprinkhaan, vrouwtje. Detail vleugels. (Chrysochraon dispar)

Gouden sprinkhaan, mannetje

Het is een heerlijke dag en we zien ook nog de nodige libellen waaronder rond de 100 Zwarte heidelibellen. Robert is in trek bij de insecten, eerst gaat er een vlinder op hem zitten en later nog een dame Zwarte heidelibel. Ik fotografeer haar wel maar echt goed zijn de foto's niet.

Twee uitjes in de sprookjeswereld van insecten deed ik eerder zowel met Maria als met Don en Fabiënne. Met de laatste twee is het echt voor het fotowerk terwijl ik met Maria ook nog loop te scopen en te verrekijkeren. Het bracht het nodige fraais in beeld zoals de Zuidelijke heidelibel.

Zuidelijke heidelibel (Sympetrum meridionale)

Heel veel pantserjuffers.......

Gewone pantserjuffer, man (Lestes sponsa)

Tengere pansterjuffer (Lestes virens)

Zwervende panterjuffer, man (Lestes barbarus)

Zwervende panterjuffer, vrouw (Lestes barbarus)

De Icarusblauwtjes met hun droomkleuren.

Icarusblauwtje, man (Polyommatus icarus)

Icarusblauwtje, paring (Polyommatus icarus)

Icarusblauwtje, man (Polyommatus icarus)

Bij sprookjes horen onwerkelijke wezentjes maar soms bestaan ze echt:

'Sprookjes' pantserjuffer

Om in een echte sprookjessfeer af te sluiten heb ik een bewerking gemaakt van een foto van een Bruinrode heidelibel. Onder meer omgezet naar zwart-wit. Of is een nieuwe soort geboren: de Zilveren heidelibel....

© Marianne Wustenhoff, 2014