zondag 24 november 2013

Eikels...



Ons tweede thuis zorgt nog wel eens voor ‘vreemde’ situaties. Als wij er niet zijn, worden huis en tuin in de gaten gehouden door diverse buren en in het bijzonder door onze Tsjechische vrienden. Zij zorgen dat de kachel brandt als we komen of dat zomers de tuin op orde is. Ze hebben al eens een ‘inbreker’ (lees: zwaar beschonken dorpsgenoot) verjaagd die zich, al dan niet bewust, in het huis vergiste. Deze controle en oplettendheid zijn fijn voor ons want we kunnen ons huis met een gerust hart achterlaten.

De andere kant van er niet altijd zijn en er dan ineens wél zijn, zorgt soms voor komische situaties. Zo zijn we zomers al eens aangekomen en bleek ons meubilair verdwenen te zijn. Dat bleek bij onze vrienden te staan want die hadden een feestje, en dus tafel en stoelen nodig. En waarom hadden WIJ dan ook niet ge-sms't dat we kwamen. De motormaaier die wij ooit eens hebben aangeschaft, is inmiddels verworden tot dorps-eigendom en is in de loop van de jaren van uiterlijk veranderd door het vervangen van diverse onderdelen die weer afkomstig waren van de motormaaiers van... ja, van wie eigenlijk? De ene buur wandelt vrolijk onze kelder in om iets op te halen wat hij nodig heeft en de andere buur stalt er zijn overbodige spullen. Wij zijn dan ook elke keer weer verbaasd over wat we ineens niet en wél schijnen te bezitten. Maar, dat moet kunnen bij dorpsgenoten onder elkaar.

Ook het gereedschap, de partytent en de koelkast zijn handig als wij er niet zijn. E.e.a. rouleert en soms vinden wij een koelkast vol vlees of bier als we in Tsjechië komen en er ergens weer een feestje op stapel staat. Inmiddels sms ik braaf van te voren wanneer, en hoe laat, we denken aan te komen.

Maar zelfs als men wél weet dat we er zijn, gebeuren er soms vreemde dingen. Zoals de buurvrouw die op een ochtend ineens op handen en knieën door de tuin tijgerde met een emmer naast zich. Navraag leerde dat ze eikels aan het rapen was. Want voor 10 kg eikels kreeg zij een euro. In onze tuin staat een enorme eikenboom waar elk najaar heel veel eikeltjes vanaf vallen. Die wij natuurlijk graag gunnen aan de vogels en eekhoorntjes. Maar daar had de buurvrouw geen boodschap aan en dus verdwenen er kruiwagens vol met eikels uit de tuin. We begrepen het dan ook wel weer, alle beetjes geld zijn meegenomen. De maandsalarissen in Tsjechië zijn immers een heel stuk lager dan bij ons in Nederland.
Overigens, de eikels waren voor de export. Naar Nederland!

Het raap-eikels-en-verdien-geld verhaal deed goed de ronde in het dorp. Overal zagen we eikelrapende dorpsgenoten. Op een gegeven moment was het zelfs zo erg dat er een echtpaar op het kerkhof eikels was gaan rapen. Op dat kerkhof stonden namelijk echt heel veel mooie grote eikenbomen. Alle graven werden afgeschuimd. Nou, dat vond onze buurvrouw toch wel een beetje schandalig, in onze tuin oké maar het kerkhof, dát doe je niet.

Tot zover het eikel verhaal en de inleiding tot het volgende:

‘Jammer voor de gaaien en de eekhoorns’, denk ik ook dit jaar weer als ik ’s ochtends uit het raam kijk en geen eikeltjes zie. Des te verbaasder ben ik als ik even later naar buiten kijk en een stuk of drie Gaaien in de tuin zie scharrelen. Ze vliegen in en uit de tuin, zoeken in het gras en in de enorme eikenboom. Zijn ze de buren te slim af geweest???? Zij ruiken, zien of weten wat ik niet zie: een eikel.....

Eén van de Gaaien vliegt de eikenboom in en begint te rommelen tussen de bladeren van de klimop die langs de boom klimt. De kop van de Gaai verdwijnt in een onzichtbaar gat. Een hoop gewroet en gedoe tussen de bladeren volgt. Nieuwsgierig sla ik de Gaai gade en leg deze ‘soort van de dag’ vast.

Gaai (Garrulus glandarius)
Even later komt de kop het gat uit en wel mét buit: een eikel. De vraag is natuurlijk of de gaaien de eikels hebben verstopt en ze nu komen halen of dat er ergens in de enorme boom nog eikeltjes hangen. De klimop zorgt immers wel voor een mooi vangnet. 

Gaai (Garrulus glandarius)
Een eikel is een kostbare buit en blijkbaar zijn er kapers op de kust. De gaai werpt een schuine blik omhoog en duikt vervolgens met eikel en al een mooi verstop plekje in.

Gaai (Garrulus glandarius)
Zo, de eikel is meteen even weggemoffeld. 

Gaai (Garrulus glandarius)
De Gaai blijft nog even ‘onzichtbaar’ wachten en dan smeert hij hem, met een luide schreeuw én de eikel.

Het mag duidelijk zijn dat de lichtomstandigheden erg matig waren. Desondanks vond ik het gewoon een leuke waarneming en zo vaak krijg ik Gaaien nou ook weer niet op de plaat.
Iedereen weer bedankt voor het bezoeken van mijn blog en de reacties op mijn foto-verhaaltjes.

17 opmerkingen:

  1. Hallo Marianne, leuk verhaal van je buren bij je vakantiehuis. Zo maak je wel deel uit van hun gemeenschap!!! Die slimme Gaaien weten altijd wel een eikeltje te vinden. Gr. Ben

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Marianne,
    Een prachtig verhaal over het mijn en dijn in jullie dorp. Het lijkt me daar heel gezellig.
    Wel jammer dat alle eikels verkocht zijn, maar gelukkig dat de gaai toch nog wat weet te vinden.
    Leuke foto's en mooi verhaal.
    Gr. Elly

    BeantwoordenVerwijderen
  3. das ist ein schoener vogel und du hast ihn sehr schoen eingefangen mit deiner kamerea , Marianne :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een sfeer in je verhaal, ik zie het allemaal voor me!
    En slimme gaai! Ik hoop dat er nog wat over is komende winter.Leuke blog Marianne.
    groet,
    Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Marianne, je bent een geboren verteller en ook nog een goede fotograaf
    groeten Huib

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hi Marianne,
    you have taken some great shots of the Jay storing acorns for the Winter.
    Due think he knows something we don't.{:))
    Mijn complimenten

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Slimme beesten, die Vlaamse Gaaien. Heel leuk verhaal en een goeie serie actiefoto's Marianne. Er zijn inderdaad meer eikels dit jaar dan in andere jaren. Extar inkomsten voor jouw Tjechische buren, maar meer voedsel voor de direnen elders...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ik moet eerst zeggen dat ik heb zitten genieten van je prachtige dorpsverjhaal ,dat doet mij aan vroeger in ons dorp denken alles is heel herkenbaar, dat is toch genieten. en dan de Gaai die is toch veel slimmer dan wij(hij staat er mooi op gewoon zoals hij is.)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Leuk verhaal!! En fijn voor de gaaien dat ze toch nog wat eikeltjes kunnen verzamelen :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Het zijn toch zulke gave beesten die Vlaamse gaaien. Ik zou dit gedrag graag eens vast leggen, maar ze gunnen me niet de gelegenheid; veel te slim. Knap dat je dat is gelukt.
    Met een groet,
    Sjerp

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Prachtig verhaal, en slimme gaai, Had zijn eikels daar verstopt :)

    Gr Cees

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hoi Marianne,
    leuk verhaal - geeft wel aan dat jullie helemaal ingeburgerd zijn daar.
    En fantastisch toch, die foto's met eikel in zijn bek.
    Hartelijke groet, Corrie

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hahahahahaha echt iets voor de Gaai die zijn er verzot op en ze weten precies waar ze deze lekkernij verstopt hebben !!
    Leuk vast gelegd Marianne !!
    gr,
    Annie
    http://anniezon.blogspot.nl/

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Begrijp je nu waarom ik maar liever binnen blijf? Die gaaien kunnen best agressief zijn, hoor! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat een leuke serie! eerst al een erg mooi verhaal, en dan de geweldige gedragsfoto's van deze gaai, super!

    Groetjes Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  16. wat een verhaal, zo blijft het inderdaad elke keer een verrassing wat je aantreft als je weer eens naar je 2e huis gaat ;-)
    Leuk zeg die vlaamse gaai ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Hoi Marianne,
    zeker komische situaties..., moest ik zelf wel ff aan wennen :)
    Heel leuk verteld trouwens en mooie foto's van de slimme gaai.
    Fijn weekend en groet,
    Geert.

    BeantwoordenVerwijderen