zondag 11 november 2012

Fantastische zon-dag in de polder! Vogels kijken is geluk.

Terwijl de zon met haar stralen langs de bomen en velden streelt, rijd ik de polder in. Het is al wat later in de middag vanwege andere verplichtingen, maar van deze heerlijke zon-dag wil ik nog even buiten genieten.

In bijna elk slootje staat wel een reiger te wachten op een visje, kikker of ander lekkers.

Blauwe reiger (Ardea cinerea, Grey heron), archieffoto.
Blauwe reiger (Ardea cinerea, Grey heron), archieffoto.
Blauwe reigers wisselen de Grote zilverreigers af die extra opvallen omdat de herfstzon hun witte verenpak weerkaatst.
Grote zilverreiger (Casmerodius albus, Great white egret), archieffoto.
In de polder bij Wilnis hangt een Torenvalk te bidden en op heel wat paaltjes zitten Buizerds te genieten van het mooie weer of te wachten op iets lekkers.

Torenvalk (Falco tinnunculus, Kestrel), archieffoto.
Buizerd (Buteo buteo, Common buzzard), archieffoto.

Buizerd (Buteo buteo, Common buzzard), archieffoto.

Bij het 'Donkereindse bos', dat geen bos is maar een piepklein recreatieterreintje met een picknicktafel, een watertje en bomen en struikjes, buig ik even af. Hier staan veel elzen en ook bessenstruikjes. Meteen valt me een grote groep Vinken op. Zou er een Keepje bij zitten? Rustig wacht ik tot de groep ook weer tot rust is gekomen en opnieuw begint te foerageren. Met de verrekijker speur ik het groepje langs. Ja hoor, een Keepje foerageert tussen de Vinkjes. Wie van herfstkleuren houdt, sluit Keepjes en Vinkjes meteen in het hart. Het zijn gevleugelde herfstkleurtjes.

Keep (Fringilla montifringilla, Brambling), archieffoto.
Keep (Fringilla montifringilla, Brambling), archieffoto.
Vink (Fringilla coelebs, Chaffinch), archieffoto.
Na het Donkereindse bos rijd ik verder naar mijn eigen polder Groot Mijdrecht. Dat is maar een klein stukje want Wilnis en Mijdrecht grenzen aan elkaar. In de door de zon betoverde lucht zie ik grote groepen Kolganzen aankomen.
Snel doe ik mijn raam open om hun hoge geluid op te vangen dat hier zo thuishoort in de polder.
 '...de zang van vogels streelt mijn oor...'
De groep strijkt neer langs de Proostdijerdwarsweg. Meer dan 2000 Kolganzen gaan eten, drinken, badderen of even uitrusten. Voor mij dé gelegenheid om de groep af te speuren op halsringen.

Na de auto geparkeerd te hebben in de berm, speur ik met de telescoop langzaam de groep af. Al vrij snel zie ik een gans die hevig aan het poedelen en schudden is in een klein slootje. Hij heeft een zwarte halsring om met de code 5PT in witte letters. Voor zover ik me herinner, een voor mij nieuwe gans. Of dat klopt kan ik thuis opzoeken als ik de ringcode heb ingevoerd in www.geese.org. Dat is de website waar je afgelezen ganzenhalsringen kunt invoeren. Het leuke daarvan is, is dat je direct daarna een rapport kunt opvragen met de ring- en afleesgegevens. Hieronder zie je een deel van de gegevens zoals die worden weergegeven op www.geese.org. Op de site staan tevens plaats, datum en naam van alle aflezers gemeld maar die plaats ik uiteraard niet vanwege privacybescherming.

De ring- en afleesplaatsen van Kolgans 5PT, een mannetje uit 2011.
Deze Kolgans was voor de aflezing van vandaag voor het laatst afgelezen in april 2012 in Estland. Daarna is hij waarschijnlijk doorgevlogen naar zijn geboorte- en broedgebied in de poolcirkel. Nu is hij weer terug om te overwinteren bij ons, een slordige 4500-7000 km vliegen. En dat elk jaar twee keer en in veel gevallen heel wat jaren achter elkaar. Ongelooflijk vind ik dat.

Op een naastgelegen perceel lees ik nog een zwarte halsring af: YCS. Later blijkt dat deze gans begin dit jaar door mede-blogger Sjerp, en diverse collega ringlezers uit de buurt is afgelezen.

Hoe zo'n gehalsringde Kolgans eruit ziet kun je hieronder zien.

Gehalsringde Kolganzen (Anser albifrons, White fronted geese), archieffoto.

Ondertussen loopt de middag op zijn einde. De zon zakt al aardig en de temperatuur ook. Nogmaals scan ik met de telescoop de groep ganzen af. Ineens zie ik een zwart koppie met een zwart snaveltje en een zwarte hals met een wit bandje. Hé, leuk, een Rotje (Rotgans), zeg ik tegen mijzelf. Rotganzen zijn kustganzen en het is altijd leuk als je er in het binnenland een ziet. De Rotgans komt vervolgens wat verder omhoog uit de kant en tot mijn stomme verbazing zie ik dat het een Witbuikrotgans is. Ik kijk en kijk nog eens, pak mijn vogelgids die ik altijd in de auto heb liggen om zeker te weten dat ik niet aan het hallucineren ben. Maar het klopt echt, een heuse Witbuikrotgans loopt daar in 'mijn' polder. Een Witbuikrotgans is een zeldzame soort in Nederland maar in het binnenland is het helemaal super. Niet vogelaars zullen misschien het gevoel van euforie niet begrijpen dat vogelaars ervaren als ze zoiets zelf ontdekken, of bij gebrek aan beter, een door een ander ontdekte zeldzame vogel zien. Je vogelaarshart gaat sneller kloppen, de adrenaline stroomt door je lijf en een intens geluksgevoel verwarmt je. Mij toch.
Ik probeer de enorme afstand waarop de vogel zit te overbruggen met mijn lensje maar meer dan een mager bewijsplaatje levert het niet op. Toch plaats ik hem hieronder (rara, wie kan hem vinden?) met meteen daaronder een betere (archief)foto van een Witbuikrotgans.

Witbuikrotgans en Kolganzen. (Branta hrota, Pale-bellied Brent Goose & Anser albifrons,White fronted geese)
Witbuikrotgans (Branta hrota, Pale-bellied Brent Goose ), archieffoto.

Omdat het al zo laat in de middag is geef ik de waarneming via obbsmap op mijn mobiele telefoon direct door naar waarneming.nl. Misschien zijn er nog vogelaars in de polder die nog snel net voor het donker van deze speciale gans kunnen meegenieten. Helaas komt er terwijl ik nog een tijdje wacht, niemand opdagen. Peter, Frank en Robert, die ik beide zondagen hiervoor in de polder tegenkwam zijn er nu net vandaag niet. Mijn vogelmaatjes bellen heeft weinig zin. Ze moeten van te ver komen om nog bij voldoende licht de Witbuik te zien. Vooropgesteld dat de groep blijft zitten want dat weet je maar nooit. Er hoeft maar een boer het land in te lopen of een traumatisch helicoptertje over te komen en zo'n enorme groep ganzen vliegt op en weg.

De middag loopt op zijn einde en het wordt tijd voor mij om naar huis te gaan. Glimlachend kijk ik nog even over de weilanden naar de ganzen, de Smienten, de Reigers, de Meerkoeten en de Buizerds die op hun paaltjes de wacht houden over deze mooie polder. Mijn groene hart.

Terwijl de zon onder de wolken oranje-rood vlamt, rijd ik met een zeer voldaan gevoel naar huis.

Zonsondergang over Polder Groot Mijdrecht (Sunset over Polder "Groot Mijdrecht'), archieffoto.

16 opmerkingen:

  1. Hoi Marianne, je verhaal is net zo mooi als de foto's.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtige foto's en ik had heel graag nog even die witbuik gedaan, wat een vondst! Heel bijzonder voor onze regio!
    Ik hoop tegen beter weten in dat ie er morgen nog zit, ga ik zeker even kijken!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hi Marianne, thank you so much for your kind comment on my blog. I absolutely love these photos, I felt as though I was walking right there and seeing all this beauty. Fantastic blog and post! Thank you so much for sharing.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Marianne, jij woont toch wel op een mooie plek in Nederland met zoveel mooie gebieden in de buurt.
    Het was leuk om het verslag van je wandeling te lezen en je foto`s te bekijken,

    groetjes Greet

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Prachtig blog weer, Marianne. Ik lees ze altijd met interesse, want die polder is ook bij mij in de buurt. Wat zitten er veel ganzen op het opgenblik, hè. En allemaal van die bijzondere. Ik kijk mijn ogen uit. Ze zijn alleen zo weer weg. De buizerds heb ik nog niet kunnen fotograferen, wel gezien. Jij hebt 'm mooi gefotografeerd. Net als je keepjes. Nog veel fotoplezier van de week. Groetjes, Joke

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Marianne,
    Wat een vonst! Volgens mij zit ie recht onder de 2e boom van links en dan iets onder het midden van de hoogte van de foto. Ik hoop dat ie er woensdag nog zit.......
    Wat een TOp-middag had je zo. Je kunt nu verdiend nagenieten!
    groet,
    Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zo Marianne, dit is wel weer een superblog, vogels zijn toch wel echt jouw ding.
    Keepje, buizerd, reiger met vis, wat een heerlijke platen, de twee witbuikrotganzen, top!
    En dan zo'n mooie afsluiter met die prachtige lucht, wat is dat genieten!

    Het is me niet helemaal duidelijk of de meeste foto's nu uit je archief komen of dat je ze toch zondag maakte, maar hoe dan ook, ze zijn prachtig.

    Groetjes Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hoi Marianne,
    Zeer mooie opnames.
    Geweldig dat portret van die reiger en leuk ook dat je precies dat moment met dat visje zo mooi in beeld hebt gekregen. Ook die buizerd heb je gaaf te pakken, net als die kleinere vogeltjes. En dan die zonsondergang, wat een kleuren..., echt helemaal te gek!!

    Groetjes, Marco

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hoi Marianne,
    Prachtig blog weer met al die mooi vogels. En vooral de roofvogels, wat ik altijd het liefst zie. Maar de laatste foto is ook prachtig aan het eind van een mooie dag.

    Gr Cees

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hoi Marianne,
    Zondag was een mooie dag voor het bos (herfstkleuren) of de polder (vogels). Ik koos voor het bos, jij voor de vogels, prachtige serie, de reiger met vis...geweldig, en wat een mooi verhaal over de geringde kolgans, wat vliegt zo'n vogel een afstand he.
    Leuke serie, als straks de blaadjes van de bomen zijn en het is weer zo'n zonnige zondag, dan ga ik ook de polder in.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hoi Marianne,

    ik kan me voorstellen dat je met een zeer voldaan gevoel naar huis bent gegaan, want wat ik hier zie is toch alleen maar om best wel jaloers op te zijn hihi.... Prachtige foto's van de roofvogels (hier zitten ze ook in de polder op paaltjes en die zie je binnenkort), maar ook de keep en de vink.
    Die blauwe reiger met die vis is helemaal super. Wat een mooi moment, echt geweldig!
    Echt genieten hier :-)

    groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Hoi Marianne, bedankt voor je reacties op mijn blog. Ik wil je even een mailtje sturen om je te antwoorden op je leuke idee om samen de polder in te gaan, maar zag nergens een mailadres. Dit is het mijne: jhdingelhoff (apenstaartje) gmail.com. Wil je me misschien even een mailtje sturen dan kan ik daar op antwoorden. Dank en groetjes, Joke

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Een fraaie vogelblog met een leuk tekst waardoor je meegenomen wordt met je
    avonturen. Interessant de informatie over de geringde ganzen en goed dat je
    daar speciaal aandacht aan schenkt. Ik kan me je vreugde over de Witbuikrotganzen
    helemaal voorstellen, prachtige waarneming!
    De blog is ook een genoegen om te bekijken met al die prachtige foto's.
    De Blauwe Reiger met de vis in zijn snavel is mijn favoriet, wat een mooi moment
    heb je daar vastgelegd.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hoi Marianne.
    Dat maakt vogelen nou zo leuk; die volslagen onverwachte ontmoetingen die zomaar uit de lucht kunnen komen vallen. Zo'n typische kustgans in je polder, en dan nog ook nog een Witbuik. Je vraagt dan af welke bronnen er zijn aangeboord en wat er nog gaat volgen.
    Met een groet, Sjerp

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Hello,
    I love the pictures - especially those from Lesvos.
    Keep them coming:)

    All the best
    costa

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Weer opnieuw gelezen en wat ik helemaal vergeten was: wat heb je het weer mooi
    beschreven over vinken en kepen "het zijn gevleugelde herfstkleurtjes" Zo waar!
    groet,Maria

    BeantwoordenVerwijderen