Lesbos 2018, een verhaal met foto's. Week 1.

Veel van jullie hebben ieder jaar mijn blogs over Lesbos bekeken en gelezen, inmiddels vergezelt Maria mij als ik het jaarlijkse bezoek aan Lesbos breng. Voor mij was dit jaar het negende jaar, voor Maria het derde. Zoals je dan wel kunt begrijpen wordt het ook steeds lastiger om een nieuw soort blog te maken, ik heb in mei een vlinderblog van vlinders op Lesbos geplaatst en nu zal ik een blog maken met verhaal en foto's verdeeld over twee keer: week 1 en week 2. Maria heeft al veel blogs gemaakt over onze vakantie op Lesbos en wij hebben uiteraard hetzelfde gezien en meegemaakt. Weliswaar zijn de foto's soms wat anders maar er zijn heel veel overeenkomsten.

Hieronder dan ook een samenvatting van de eerste heerlijke week. Volgend jaar wordt het het 10-jarig jubileum, voor mij dan :-). Ik heb ervoor gekozen om van elke dag enkele foto's en/of filmpjes uit te kiezen en die gaan in chronologische volgorde van dag 1 tm. dag 7. De blog is lang, vooral omdat ik het ook leuk vind om te schrijven wat we zoal meemaken.

De eerste dag komen we 's middags aan op het vliegveldje van Lesbos. Het grote voordeel van een klein vliegveld is dat je nooit op je koffers hoeft te wachten en je dus binnen no-time buiten staat. We pikken onze Suzuki Jimny op bij het vliegveld. Wel cool, voor het eerst in een 4x4 'jeepje'. Zullen we dit jaar geen autopech krijgen.....?

De Jimny en ik 

We rijden via de zuid-oost kant van het eiland naar Skala en rijden maar 1 keer verkeerd, het begint dus voorspoedig ;-). In ons vertrouwde hotel, waar het een fijn weerzien is met alle bekenden, brengen we de koffers naar de kamer en trekken onze vakantiekleren aan. Heerlijk, eindelijk geen jas meer nodig, heerlijk zon en een graad of 27.
Na een uurtje vertrekken we om te gaan vogelen langs de Tsiknias rivier en bij de zoutpannen van Kalloni. We startten pas na 4 uur 's middags en vogelen tot we gaan eten bij Sampo. Daardoor profiteren we nog van mooi avondlicht.

Kleine klapekster (lanius minor)

Ralreiger (Ardeola ralliodes)

Temmincks strandloper (Calidris temminckii)

Op dag 2 rijden we meteen naar het westen van het eiland dat altijd garant staat voor speciale waarnemingen. Ons doel is een Poelsnip, voor ons beiden een nieuwe vogelsoort. Het is 'maar' zo'n 50 kilometer maar de reis duurt minimaal anderhalf uur. Uiteraard heeft dat te maken met stoppen onderweg omdat er mooie vogelplekken zijn langs de route, bijvoorbeeld de rotsformatie in de Lardia vallei waar we onder andere Rotszwaluwen en de Blauwe rotslijster zien, maar ook omdat er in Lesbos geen weg bestaat zonder bochten, in dit geval héél veel bochten. Onderweg zien we een rover, een speciaaltje in dit geval. Ik gooi de auto aan de kant en klim half uit het raam met de camera want we zien een Zwarte wouw. Die wordt niet heel veel gezien op Lesbos dus een (bewijs)foto is wenselijk. Dat is ook precies wat het wordt maar wij zijn blij met de waarneming. Deze roofvogel wordt lang niet elk jaar gezien.
In het westen gaan we eerst op zoek naar de Poelsnip die al enige dagen wordt gezien maar wel een lastige is en zich maar af en toe laat zien en dan bij voorkeur 's ochtends vroeg. Ik kan mijn geluk niet op als ik vrijwel direct na het neerzetten van mijn telescoop een randje afzoek en de Poelsnip heel sneaky uit de begroeiing zie sluipen. Wat gaaf zeg. Een aantal Engelse vogelaars profiteert mee van de telescoop en Maria en ik zijn heel blij met deze waarneming. Een lifer (nieuwe soort die je nog nooit ergens gezien hebt) op ons lijstje erbij. De dag is dus alweer geslaagd :-).

Grauwe klauwier, man (Lanius collurio)

Grauwe klauwier (Lanius collurio)

In hetzelfde gebied rijden we nog wat rond en we zien alle soorten klauwieren, vooral heel veel Grauwe klauwieren en Kleine klapeksters. We horen ook de Wielewaal zingen, een mooie begeleiding tijdens het genieten van onze vogelpassie.

Drakenwortel (Dracunculus vulgaris)

Als we later de kustweg van Sigri naar Eressos rijden (dat is dus een weg die bestaat uit stof, kiezels, kuilen en nog meer stof), stoppen we regelmatig. Bij een kapelletje staat bovenstaande plant: de Drakenwortel. Deze plant is niet alleen bijzonder door zijn enorm grote donkerpaarse bloemen maar ook door zijn geur, of liever stank. Hij schijnt een soort lijkengeur af te geven maar die heb ik gelukkig nog niet geroken. Wil je meer lezen over deze plant klik dan hier.

Kneu (Linaria cannabina)

Prikkeldraad is de spreekwoordelijk rode draad tijdens een vakantie op Lesbos; je ziet het overal en het is altijd roestig. Ook zitten er heel vaak vogels op en dát vinden we dan weer fijn!

Paapje (Saxicola rubetra)

Dag 3: de  dag start voor mij met een wonder: er wordt een adulte Roze spreeuw gemeld bij de Tsiknias rivier en ik ga hem zien, echt waar!!!! Al 8 jaar een frustratiesoort voor mij dus we weten niet hoe snel we erheen moeten. Lang leve de Jimny waarmee je nou net iets harder over de barrelweggetjes kunt hobbelen. En we zien hem (of haar) inderdaad rond de Moerbeiboom en de overkant van de rivier heen en weer vliegen. Helemaal adult, roze met zwart, echt zó geweldig. De vakantie kan op dag 3 alwéér al niet meer stuk. Het beestje bleef overigens nog een aantal dagen ter plaatse en wij dachten, die foto maken we nog wel.... dat is dus niet gebeurd. Dus daarom moeten we volgend jaar... etc.
Vervolgens deze dag: de Zwarte Ibis, broedende Grielen, heel veel steltlopertjes en een Sporenkievit (zo'n lekkere soort en ik vind het zo'n chique vogel met zijn 'stropdas'). Jammer dat hij zo ver weg zat en we dus geen mooie foto's kunnen maken. Aan de andere kant, de 300 foto's van de Sporenkievit van 2014 zijn nog steeds niet uitgezocht... We zien ook de eerste Bijeneters. Behalve op een tak óók op prikkeldraad uiteraard.

Bijeneter (Merops apiaster)

Sporenkievit (Vanellus spinosus)

Zwarte ibis (Plegadis falcinellus)

Dag 4: Om een of ander duistere reden worden Maria en ik op dag vier bizar vroeg wakker, erg wakker. We beginnen te kletsen en begrijpen al snel dat we beter kunnen gaan vogelen voor het ontbijt om te profiteren van het ochtendlicht. Om iets na 05.00! uur rijden we richting de zoutpannen. Ochtenden zijn wondermooi op Lesbos, zo ook deze. Windstil, rust, veel vogels en mooi licht. Een groep Zwarte ooievaars foerageert best dichtbij (dat maakt het filmen lastiger maar vooruit). In het groepje ook een juveniele, nog helemaal bruine vogel. 

Behalve de Ooievaars zijn en er ook veel Kemphanen. Ik heb niet zoveel met Kemphanen maar 1 foto in mooi licht mag. 

Kemphaan (Philomachus pugnax)

Voor mij blijven Steltkluten bijzonder, al heb ik ze nog zo vaak gezien. Elk jaar weer geniet ik van deze ranke, slanke vogels met de fraaie lange benen. Want zeg nou zelf, dit zijn geen poten maar benen en nog knappe ook.

Steltkluut (Himantopus himantopus)

Na onze ochtendsessie ontbijten we in het hotel om vervolgens een nieuw stukje Lesbos te gaan ontdekken. Het blijkt een bijzonder idyllische tocht met op elk struikje of bosje wel een vogel, het kan niet op en het lukt voor het eerst om een Kortteenleeuwerik op de foto te zetten. Van achteren, dat dan wel weer. 

Kortteenleeuwerik (Calandrella brachydactyla)

Het landschap en het uitzicht zijn ook prachtig. Bij een kapelletje (daarvan zijn er heel veel op Lesbos) stoppen we en zien we door de telescoop Braamsluipers met jongen, de Kleine zwartkop, Grauwe klauwieren, Maskerklauwieren, Cirlgors, Slangenarend en nog veel meer. Maar een uitzichtplaatje is ook mooi.

Idyllisch plekje 

Het einde van deze mooie tocht eindigt wel een soort spannend. We zien op de kaart dat we een soort rondje kunnen rijden, weliswaar op stof met gruisweggetjes maar tot aan de kapel was de weg redelijk goed. Dus waarom het rondje niet afmaken?
Ik weet nu waarom we dit rondje de volgende keer inderdaad NIET afmaken. Ik ben niet bang achter het stuur maar in Lesbos zijn ze goed in het opzoeken van je grenzen. Onze route, of rondje, eindigt in een plaatsje. Dat hadden we al gezien op de kaart. Wat je niet ziet op de kaart is dat je stijl omhoog het dorpje inrijdt op een kinderkopjesstraatje dat zo smal is dat er aan beide kanten net een centimeter tussen de muren en de auto overblijft. Ik zet mijn verstand op nul, de auto in de eerste versnelling en geef gas. Op een muur naast mij passeren we een Zuidelijke aurelia (vlinder), die net tussen de auto en de muur past. Ik wil nog remmen want vette en nieuwe soort maar mijn verstand heeft gelukkig toch de overhand. Maria kleeft aan het dashboard maar alles gaat goed en we belanden in het 'centrum' waar de plaatselijke oudere mannen op een terras aan hun dagelijkse vergadering zitten. Onder luid applaus en geroep worden we met duimen omhoog verwelkomd. Dan moet ik toch wel weer heel erg lachen ondanks de eerdere stress. We vragen in ons beste Grieks naar de weg naar Kalloni en de mannen helpen ons om via een iets minder smalle straat het dorp uit te komen.
Het is wel een beetje erg, maar vrouw zijn en blond (lang) haar hebben, helpt. Voorlopig laat ik het dus nog maar een tijdje zo. Na deze middag zijn we weer een, 'hoe spannend is autorijden op Lesbos', ervaring rijker! 

Dag 5: De Kroeskoppelikaan.

Dag vijf is de dag van de Kroeskoppelikaan en de Bijeneters. Ook een dag met veel vlinders maar die staan in de eerdere blog. De Kroeskoppelikaan zit steeds aan de voor ons verkeerde kant van de zoutpannen. De kijkhut ter plaatse is niet geschikt voor mensen onder de 1.80 m. en ik ben slechts 1 meter 65. Het licht is ongunstig en de afstand veel te ver. We besluiten dus om een heel eind te lopen langs de zoutpannen tot we niet verder kunnen om zo de Kroeskoppelikaan iets beter te kunnen zien. Dat lukt. Het slagschip, want groot is hij, staat zich op een rotsje te poetsen. Om hem heen staan de Flamingootjes (wat zijn die ineens klein). Na een paar minuten laat de pelikaan zich in het water zakken en zwemt tussen de Flamingootjes door van ons af. Ik ben gelukkig zo snugger om de filmfunctie van de camera te gebruiken zodat ik toch nog iets herkenbaars kan laten zien. 

Kroeskoppelikaan (Pelecanus crispus)

Ondertussen zijn wij beiden weer zeer tevreden want de soorten stromen achter elkaar binnen. We zien krombekstrandlopers en Breedbekstrandlopers. Met name de laatste soort is weer een speciaaltje. Het is dan ook echt fijn dat we telescopen hebben zodat we ze kunnen zien, zonder was dat zeker niet gelukt.

Bijeneter (Merops apiaster)

Bijeneter (Merops apiaster)

Bijeneter (Merops apiaster)

Bijeneter (Merops apiaster)

We ontdekken ook een voor ons nieuwe soort wants m/v. Uiteraard zien we die de rest van de vakantie overal. Zo gaat dat als je eenmaal iets hebt ontdekt.

Graphosoma semipunctatum

Dag 6: De dag begint al met regen aan het ontbijt en het gaat flink tekeer. Tussen de bergen weerkaatst de donder en het water valt met bakken uit de lucht. We lopen een beetje met onze ziel onder onze arm want wat moet je met zulk weer? Ik breng eerst maar een bezoek aan de bakker en sla wat niet-verantwoord eten in. Bladerdeeg is erg favoriet bij de bakker, dus zwicht ik maar weer eens voor zoete en hartige bladerdeeg 'dingen'. Terug in het hotel besluiten we om toch maar te gaan auto-vogelen, de regen is inmiddels wat minder hevig en van binnen zitten worden we niet blij.

We rijden naar de zoutpannen waar wat steltlopers in de regen staan te staan maar ook wordt er gefoerageerd. De regen brengt best wat naar boven en is goed voor de natuur. De mooiste waarneming is de Zwarte ooievaar die dichtbij wat heen en weer drentelt voor een betonnen buis met een houten paal die uiteraard de achtergrond van de foto verpest. Wel mooi is dat je goed kunt zien dat het regent maar ook dat de Zwarte ooievaar van die mooie kleuren in zijn donkere veren heeft. 

Zwarte ooievaar (Ciconia nigra)

De Steltkluut op de foto is een mannetje, dat kun je zien aan het diepe zwart, vrouwtjes zijn vaak wat valer of meer bruinzwart.

Steltkluut, man (Himantopus himantopus)

Verder zien we voor het eerst in een week een gewone ooievaar, twee zelfs. Best apart dat je vaak veel meer Zwarte ooievaars ziet dan gewone. De rest van de dag is, op een waarneming van een Klein waterhoen (dat is echt wel cool en goed gevonden door Maria), nauwelijks spannend. De foto van het Klein waterhoen is niet om aan te zien maar omdat het praktisch nooit lukt om deze soort op de foto te krijgen, zeker niet een adulte man zoals hier, laat ik hem toch zien. Het is een geheimzinnige soort en het is altijd weer leuk als het lukt om er een te zien.

Klein waterhoen (Porzana parva)

Dag 7 is de laatste dag van de eerste week die, zoals altijd, omgevlogen is. We zijn enorm tevreden met de 125 verschillende vogelsoorten en de 20 vlindersoorten die we tot nu toe gezien hebben en we hebben nog niet eerder zo'n goed jaar meegemaakt. En dan hebben we nog een hele week te gaan dus hoe leuk gaat het nog worden?

Alwéér een kapelletje

Ons doel is om vandaag vooral te gaan vlinderen in het zuid-westen van Lesbos. We kennen daar een erg mooi plekje en de route er naar toe brengt vaak ook leuke vogelsoorten met zich mee. We rijden langs de zuid-west kust richting Agra langs bovenstaande kapel. De weg naar Agra is er een die voor een groot deel vooral bestaat uit haarspeldbochten. Het vulkanische landschap dat er vaak zo ruig en verlaten uitziet herbergt ontzettend veel verrassingen. Op en in de rotsen broeden vogels zoals de Smyrnagors en de Rotsklever.

Rotsklever (Sitta neumayer)

Rotsklever (Sitta neumayer)

Na een haarspeldbocht vliegt er ineens een rover vlak boven ons, ik rem en 'parkeer' de auto weer langs de kant en hang weer uit het raam. Een heel donker gekleurde Buizerd komt over ons heen vliegen. Een prachtige vogel die ons ook nog een beetje op een dwaalspoor zet maar het is toch echt een 'gewone' Buizerd. Wel een bijzonder mooie vind ik.

Buizerd (buteo buteo)

We komen voor we bij onze vlinderplek komen nog een Griek op een ezeltje tegen, je ziet het af en toe nog op Lesbos en ik vind het zó leuk. De man heeft wel in de gaten dat wij hem op de foto willen zetten en zit stiekem te lachen. Een leuk moment.

De foto's van onze vlindertocht staan in de vlinderblog. Die missie was absoluut geslaagd.

Als we aan het einde van de middag terugkomen bij de zoutpannen vinden we onze eerste Rosse Waaierstaart. Het is een soort nevelig en toch heel licht. De vogel zit net te ver weg maar ik vind het plaatje toch wel een apart sfeertje hebben. Daarmee eindigt onze eerste week op Lesbos en dus ook deze lange blog. Voor de oplettende lezer: we hebben nog geen autopech gehad...

Rosse waaierstaart (Cercotrichas galactotes)

Rosse waaierstaart (Cercotrichas galactotes)

Voor wie het helemaal heeft volgehouden tot het einde: tof! Bedankt voor je bezoek en eventuele reactie. Een blog over de tweede week volgt, al weet ik niet precies wanneer :-).