8 maart 2012
 |
| Velduil | |
Op de valreep, want zeer binnenkort zijn weg naar hun broedgebieden,
ging ik nog eens op zoek naar Velduilen. Hoewel ik in januari zo gelukkig was
ze vlak voor de lens te krijgen, was het daarna niet meer gelukt. Met het mooie
weer wilde ik er dan nog wel een soort laatste poging van dit voorjaar aan
wagen. Op de bewuste plek wat rond gereden, paaltjes afgegluurd en velden
afgetuurd. Niet dat het nou direct saai was, maar van de Velduilen ontbrak
wederom elk spoor. Zouden ze dan toch al zijn vertrokken naar de broedgebieden?
Het broedgebied van de Velduil is voornamelijk in Rusland en Scandinavië maar
een kleine populatie broedt op de Nederlandse-, Duitse-, en Deense
Waddeneilanden en Schotland.
Gelukkig lieten zich wel andere leuke vogels zien en horen.
Twee Ruigpootbuizerds, die binnenkort ook naar het hoge noorden vertrekken,
kwamen regelmatig jagen en een muis slaan.
 |
| Ruigpootbuizerd |
Een Blauwe Kiekendief vrouw zag ik buitelen en spectaculaire
draaien maken voordat ze uitviel naar iets op de grond wat ik niet zag, maar
zij duidelijk wel. Een Torenvalk hing bijna constant boven het ruige veldje en
wist ook wel een muisje te waarderen. En uiteraard waren er diverse Buizerds
die ook kwamen eten. Dit alles sloeg ik gade terwijl de Graspiepers,
Groenlingen, Kieviten, Scholeksters en Veldleeuweriken druk baltsend en zingend
het oor streelden.
Ineens zag ik, na een eeuwigheid wachten, schuin achter mij
iets aan komen vliegen. Velduil!
 |
| Velduil |
Even later kwam er nog een Velduil aan en nog wat later een
derde exemplaar. Zo heb je niets, zo heb je er drie. Druk jagend vlogen ze over
en langs. Speurend naar muizen die met regelmaat gevangen werden en die ik soms
zelfs hard hoorde piepen terwijl ze tussen de best wel stevige uilenklauwen
hingen.
 |
| Velduil |
Soms gingen de Velduilen ook even rustig zitten in het veld
(what’s in a name…). Ook dat is een fraai gezicht, vooral als ze hun kop bijna
360 graden draaien en met hun doordringende gele ogen in de rondte speuren. In
zo’n ruig veldje, vertrouwt de Velduil blijkbaar volledig op z’n schutkleur. Er
kwam een dame met twee honden het veld in gewandeld en ik zag hoe de uil zich
drukte en zo bleef zitten terwijl de vrouw met haar honden langs hem liep.
Ongelooflijk! Het is daarmee ook wel begrijpelijk dat als je niet weet waar
zo’n Velduil zit, het heel moeilijk is om ze te vinden. Ze versmelten als het
ware in hun omgeving.
 |
| Velduil |
 |
| Velduil |
De vluchtfoto’s zijn natuurlijk hartstikke leuk maar het
ware spektakel was ‘de strijd om de muis’. Vangt een Velduil een muis, dan wil
de Blauwe Kiekendief die muis ook hebben, dus komt er een luchtaanval, gevecht,
worsteling. Noem het zoals je wilt. Idem dito voor de Torenvalk, die durft ook
wel een Velduil aan te vallen voor het gemakkelijk binnenhalen van een prooi.
Andersom gebeurt het trouwens ook. Dus ook de Velduil wil nog weleens een
muisje pikken, ook van een soortgenoot. En ergens snap ik het wel, waarom zou
je moeite doen om zelf te zoeken als een ander je eten al klaar heeft hangen
tussen zijn poten? De Velduil die ik zag ruziën met de Blauwe Kiekendief dame
moest uiteindelijk het onderspit delven; de Blauwe Kiekendief wist de muis
afpotig te maken. Hieronder heb ik een paar foto’s van de luchtgevechten
geplaatst. Het geeft denk ik wel een aardige indruk van wat zich afspeelde, al
is het niet zo dichtbij. Op de eerste foto heeft de Velduil de muis in zijn
klauwen en op de vierde foto zie je dat de Blauwe kiekendief er met de gepikte
muis vandoor gaat.
 |
| Velduil met muis wordt aangevallen door een vrouwtje Blauwe Kiekendief |
 |
| Velduil is de muis kwijt aan het vrouwtje Blauwe Kiekendief |
 |
| Vrouwtje Blauwe Kiekendief smeert 'm met de muis |
De Torenvalk had pech, die werd meteen al weggejaagd, die
muis hield de Velduil zelf. Een Torenvalk is uiteraard ook een iets minder lastige
tegenstander dan een Blauwe Kiekendief.
 |
| Velduil met muis stuurt Torenvalk weg |
Toen er echt te weinig licht was om nog mooie foto’s te
maken en goed te kijken was míjn etenstijd inmiddels ruimschoots voorbij. De
spullen werden in de auto geborgen en de terugreis begon. Vlakbij het ruige
veldje, 2 minuten na vertrek bleek één van de Velduilen in een scharminkelig
boomtopje te zitten. In de invallende schemering starend over het veld waar
zijn collega’s nog aan het ruziën of uitbuiken waren. Toen heb ik toch nog maar
weer de camera uitgepakt en een laatste plaat geschoten. Als waardig
afscheid van deze mooie vogels.
 |
| Velduil in de invallende schemering |
