"Wat zwemt daar?"

Als dit stukje een ondertitel zou hebben, dan zou het "Een passie" zijn.
De titel echter van dit stukje is natuurlijk geïnspireerd op het alom bij vogelaars bekende boekje "Wat vliegt daar?". Voor velen de eerste gids in hun vogelaars bestaan. Ook bij mij staat het boekje in de kast, gekregen van mijn moeder toen wij van relatief 'normale' mensen, veranderden in vogelaars. Een kanttekening moet ik bij deze zin wel maken: mijn man is niet zo doorgeslagen als ik. Dat ik wel een beetje doorgeslagen ben vind ik zelf niet echt erg. Ik geniet van mijn hobby die eigenlijk een passie is. Een passie voor vogels. En daar ik in een polder woon met plas-dras, weiland en water, zijn water- en weidevogels een belangrijk deel van mijn dagelijkse natuurbeleving.

Uiteraard geniet ik net zoveel van de Vinkjes, Roodborstjes, Heggenmussen, Turkse tortels, Huismussen, Kool- en Pimpelmezen in de tuin en ook van de enorme groep Kauwen (die door de buurvrouw hardnekkig Kraaien worden genoemd), die in onze straat hun slaapplaats hebben. Oftewel, het maakt niet uit, zolang het maar vliegt of zwemt en bijkomend, fluit, roept of zingt.

Kauw (Corvus monedula, Jackclaw)

Terug naar de titel van dit stukje: "Wat zwemt daar?". Op deze, alweer, zonnige zondag sta ik op het punt om met scoop, kijker en camera de polder in te gaan als ik een sms van Paul krijg met de tekst: "Zwarte Zee-eend bij de recreatieplas". Even later krijg ik van Maria en Robert hetzelfde sms-je. Er was verzocht het bericht door te sturen en dát werkt. Het woord recreatieplas stelt me nog even voor een probleem. Bedoelen ze nu de Haarrijnse plas of bedoelen ze plas Breeveld bij Woerden? Het blijkt Woerden te zijn en dat is hooguit twintig minuutjes rijden op een zondag.

Met alle vogelkijkaccessoires in de auto draai ik niet rechts- maar linksaf richting Woerden want een Zwarte Zee-eend (je weet wel, die waarvan de vrouwtjes en juvenielen niet zwart zijn) in het binnenland is weer een bijzonderheid want zee is hier ver te zoeken.
Dus eerst naar Woerden toe en vervolgens lekker mijn eigen polder in.

Zwarte Zee-eend (Melanitta nigra, Common scoter)

Bij de plas staat een deel van de vaste groep vogelaars uit de regio al te kijken. Samen met mij komen er nog een paar bij. Mijn beste maatje, de telescoop, komt erg van pas bij de plas. De plas is groot, héél groot. De eend is ver weg, héél ver weg. En er is licht, véél licht. Eén minpuntje: het is tegenlicht.

"Wat zwemt daar?" Een stipje Zwarte Zee-eend in tegenlicht. Die Zwarte Zee-eend die overigens niet zwart is maar daarom door haar witte wangetje wel lekker opvalt. Gelukkig is er een mogelijkheid om een stukje langs de plas te lopen om de Zwarte Zee-eend in iets beter licht te zien. Iedereen maakt tegen beter weten in foto's. Allemaal bewijsplaatjes. Maar wel van de eerste Zwarte Zee-eend in onze regio. Knap gevonden door Nils en menig vogelaar is hem dankbaar. De Zwarte Zee-eend gaat ook nog even vliegen en dus maken we allemaal nog wat bewijsplaatjes. Klikkerdeklikkerdeklik hoor ik links, rechts, voor en achter me terwijl ik zelf ook sta te fotograferen. Zo gaat dat met doorgeslagen vogelaars.

Zwarte Zee-eend (Melanitta nigra, Common scoter)

Als de eend echt ver weg vliegt ga ik samen met Huib, Paul en Gert terug naar onze auto's. We rijden nog even naar de Ruigpootbuizerd bij Kockengen, ik kom er toch langs op weg naar polder Groot Mijdrecht. Ook hier komt de telescoop meer dan goed van pas, we moeten zelfs fors inzoomen om de Ruigpoot te ontdekken. Hier maken we geen bewijsplaatjes, dit beest is cameraschuw en zit op honderden meters afstand uit te buiken op de rand van een maisakker.

Ooit, in januari 2010, had ik het geluk om zelf een Ruigpootbuizerd te vinden tijdens een rondje polder. Deze zat toen heel mooi dichtbij en liet zich gewillig door mij vastleggen. Het was toen mijn eerste zelf ontdekte Ruigpoot en ik was er dolblij mee. En dan ook nog foto's..... Hieronder dus. Het mooiste vind ik de lichte iris van de Ruigpoot, hetgeen overigens duidelijk maakt dat het een jonge vogel betreft. Een eerste winterkleed noemen we dat. Er zijn natuurlijk nog meer kenmerken voor een eerste winterkleed. Bijvoorbeeld het donkerbruine buikschild. Het allerbelangrijkste waarom het een Ruigpootbuizerd is: de bevederde poten.

Ruigpootbuizerd (Buteo Lagopus, Rough-legged buzzard)

Ruigpootbuizerd (Buteo Lagopus, Rough-legged buzzard)

Inmiddels ben ik aardig afgedwaald maar zo gaat dat met een passie. Na de Ruigpoot van Kockengen reed ik door naar mijn polder. Natuurlijk heb ik even de Kolganzen bekeken en nog een ringetje afgelezen. YJV zwart. Geringd in 2010 en nu voor de 5e keer hier in de polder door mij afgelezen. Ze zijn echt plaatstrouw, die Kollen.
Vervolgens stopte ik bij de 'Grote Wije', een plas in de Botshol, naast de Vinkeveense plassen. Het eerste wat ik denk als ik de telescoop heb opgezet is, "Wat zwemt daar?" Een blik in de scoop tovert een brede grijns op mijn gezicht. Een Brillie! Brilduikers zijn zo leuk! Prachtige kleine eendjes die, de naam zegt het al, veelvuldig duiken en waarvan de mannetjes een gezichtje hebben met daarop lichte vlekken onder de goudgele ogen waardoor het lijkt of ze een leesbril dragen. De vrouwtjes zijn bruin met grijs van kleur maar hebben ook heel mooie oogjes.

Brilduiker vrouwtje

Brilduiker, man en 2 vrouwtjes ((Bucephala Glangula, Common Goldeneye)

Brilduikers kun je in de winter regelmatig én in behoorlijke aantallen zien. Het grappigste is het als ze gaan baltsen. Ze gooien dan constant hun kop achterover op hun rug. Vooral met zonneschijn zijn Brilduikers prachtig om te zien en knalt hun goudgele oogje eruit. In het Engels heten ze Common Goldeneye. Goudoog, dat is een passende naam. Ook van de Brilduikers heb ik archieffoto's al zijn ze niet helemaal scherp. Maar daarvoor heb ik een excuus, ik ben tenslotte in de eerste plaats een vogelaar ;-).

Brilduiker, man (Bucephala Glangula, Common Goldeneye)

Er zwemt nog meer op de plas, er vliegt nog meer door de lucht, er wandelt nog meer in het weiland en er zingt nog meer vanuit de struikjes. Als vogelaar kun je blijven kijken, luisteren en genieten van je passie. Ik ben een beetje erg doorgeslagen: ik schríjf er ook nog over. Met passie, dat dan weer wel.

Allemaal weer bedankt voor het lezen (tot het eind) en voor alle reacties op de vorige blogs.