donderdag 8 maart 2012

Pak die muis!

 8 maart 2012

Velduil


Op de valreep, want zeer binnenkort zijn weg naar hun broedgebieden, ging ik nog eens op zoek naar Velduilen. Hoewel ik in januari zo gelukkig was ze vlak voor de lens te krijgen, was het daarna niet meer gelukt. Met het mooie weer wilde ik er dan nog wel een soort laatste poging van dit voorjaar aan wagen. Op de bewuste plek wat rond gereden, paaltjes afgegluurd en velden afgetuurd. Niet dat het nou direct saai was, maar van de Velduilen ontbrak wederom elk spoor. Zouden ze dan toch al zijn vertrokken naar de broedgebieden? Het broedgebied van de Velduil is voornamelijk in Rusland en Scandinavië maar een kleine populatie broedt op de Nederlandse-, Duitse-, en Deense Waddeneilanden en Schotland.

Gelukkig lieten zich wel andere leuke vogels zien en horen. Twee Ruigpootbuizerds, die binnenkort ook naar het hoge noorden vertrekken, kwamen regelmatig jagen en een muis slaan.

Ruigpootbuizerd
Een Blauwe Kiekendief vrouw zag ik buitelen en spectaculaire draaien maken voordat ze uitviel naar iets op de grond wat ik niet zag, maar zij duidelijk wel. Een Torenvalk hing bijna constant boven het ruige veldje en wist ook wel een muisje te waarderen. En uiteraard waren er diverse Buizerds die ook kwamen eten. Dit alles sloeg ik gade terwijl de Graspiepers, Groenlingen, Kieviten, Scholeksters en Veldleeuweriken druk baltsend en zingend het oor streelden.

Ineens zag ik, na een eeuwigheid wachten, schuin achter mij iets aan komen vliegen. Velduil!
Velduil
Even later kwam er nog een Velduil aan en nog wat later een derde exemplaar. Zo heb je niets, zo heb je er drie. Druk jagend vlogen ze over en langs. Speurend naar muizen die met regelmaat gevangen werden en die ik soms zelfs hard hoorde piepen terwijl ze tussen de best wel stevige uilenklauwen hingen.


Velduil
Soms gingen de Velduilen ook even rustig zitten in het veld (what’s in a name…). Ook dat is een fraai gezicht, vooral als ze hun kop bijna 360 graden draaien en met hun doordringende gele ogen in de rondte speuren. In zo’n ruig veldje, vertrouwt de Velduil blijkbaar volledig op z’n schutkleur. Er kwam een dame met twee honden het veld in gewandeld en ik zag hoe de uil zich drukte en zo bleef zitten terwijl de vrouw met haar honden langs hem liep. Ongelooflijk! Het is daarmee ook wel begrijpelijk dat als je niet weet waar zo’n Velduil zit, het heel moeilijk is om ze te vinden. Ze versmelten als het ware in hun omgeving.

Velduil


Velduil


De vluchtfoto’s zijn natuurlijk hartstikke leuk maar het ware spektakel was ‘de strijd om de muis’. Vangt een Velduil een muis, dan wil de Blauwe Kiekendief die muis ook hebben, dus komt er een luchtaanval, gevecht, worsteling. Noem het zoals je wilt. Idem dito voor de Torenvalk, die durft ook wel een Velduil aan te vallen voor het gemakkelijk binnenhalen van een prooi. Andersom gebeurt het trouwens ook. Dus ook de Velduil wil nog weleens een muisje pikken, ook van een soortgenoot. En ergens snap ik het wel, waarom zou je moeite doen om zelf te zoeken als een ander je eten al klaar heeft hangen tussen zijn poten? De Velduil die ik zag ruziën met de Blauwe Kiekendief dame moest uiteindelijk het onderspit delven; de Blauwe Kiekendief wist de muis afpotig te maken. Hieronder heb ik een paar foto’s van de luchtgevechten geplaatst. Het geeft denk ik wel een aardige indruk van wat zich afspeelde, al is het niet zo dichtbij. Op de eerste foto heeft de Velduil de muis in zijn klauwen en op de vierde foto zie je dat de Blauwe kiekendief er met de gepikte muis vandoor gaat.

Velduil met muis wordt aangevallen door een vrouwtje Blauwe Kiekendief
Velduil is de muis kwijt aan het vrouwtje Blauwe Kiekendief

Vrouwtje Blauwe Kiekendief smeert 'm met de muis
De Torenvalk had pech, die werd meteen al weggejaagd, die muis hield de Velduil zelf. Een Torenvalk is uiteraard ook een iets minder lastige tegenstander dan een Blauwe Kiekendief.

Velduil met muis stuurt Torenvalk weg
Toen er echt te weinig licht was om nog mooie foto’s te maken en goed te kijken was míjn etenstijd inmiddels ruimschoots voorbij. De spullen werden in de auto geborgen en de terugreis begon. Vlakbij het ruige veldje, 2 minuten na vertrek bleek één van de Velduilen in een scharminkelig boomtopje te zitten. In de invallende schemering starend over het veld waar zijn collega’s nog aan het ruziën of uitbuiken waren. Toen heb ik toch nog maar weer de camera uitgepakt en een laatste plaat geschoten. Als waardig afscheid van deze mooie vogels.

Velduil in de invallende schemering

3 opmerkingen:

  1. Wat heerlijk! Succesnummers in de herhaling.
    Weer smullen van supermooie foto;s en momenten. Fijn Marianne.
    groet,
    Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik was je kwijt in mijn bloglijst, snapte er niets van, maar dat komt omdat dit bericht de oorspronkelijk datum heeft meegekregen, dan staat hij helemaal onderaan in de lijst.
    Snap heel goed waarom je deze serie weer geplaatst heb, hij is echt super!
    Groetjes Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ohw...... wat geweldig deze platen. En wat jammer dat je hier maar 2 reacties op hebt gekregen. Wij gaan altijd 1x per jaar naar Zeeland en dan naar het eiland Zeeuws Vlaanderen.

    ik zocht naar een email maar dat zag ik niet, want ik wil inderdaad graag meer weten over de buizerds in polder Arkemheen oost :-) Ook waar ik eventueel de velduiltjs kan vinden in Zeeland.

    Ikzelf woon in N-H in Enkhuizen.

    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen